Dziennik. Piąta podróż do Portugalii (3)

Mam nadzieję, że nie będziesz mnie potrzebował – mówi zielona torebka wymiotka. Ale to samolot powrotny, on leci do Polski.

Dziennik. Piąta podróż do Portugalii (2)

Jakieś dzieci biegały pod wydmą. Były dalekie, jak ze starego filmu.

Nasz dom na stoku góry jest naszą twierdzą. Z oddali – przy śniadaniu – obserwujemy zapowietrzone miasta południowego wybrzeża.

Z tego co mówią poeci powstaje czysta poezja (ekstrakt)

Tak się zaczęło lato

Jazda walkirii nad torfowiskiem

Zdjęliśmy maski. Pod spodem, okazało się, była Polska. Miała twarz ministra edukacji, szybko nasunęliśmy z powrotem maski.

Nizina polskości

ostatek tej cudownej krainy, która naszym przodkom-etnografom, zastępowała Zambezi

Avril rysuje świat pozbawiony nas

Gdzie się podziała moja wiara w harmonię i dobrostan? Gdzie mi uciekła cała metafizyka?

Skoro w Gdyni cenię trolejbusy jeżdżące na Sibeliusa, tutaj zachwycam się tramwajem na Immanuela Kanta

Czuły, nieczuły, a po latach i tak zaprząta głowę wyłącznie światłoczułość.

Mozoliłem się przez tydzień

Kiedy wyjmiesz jeden z Oceanu i schowasz do kieszeni stanie się pospolity