Cicha dyktatura kółek historycznych. Dyktatura historii, której nie da się zagrzebać.
Tag: reportaż
Ewa Winnicka, Dionisos Sturis, Władcy strachu
Jersey Way, w swej istocie mechanizm systemowego wypierania rzeczy niewygodnych i ukrywania sprawców
Jeff Guinn, Co się stało w Jonestown?
Zbiorowe samobójstwo w Jonestown należy do tej samej kategorii odległych historii, co zbrodnia Mansona
Wojciech Górecki, Bartosz Józefiak, Łódź. Miasto po przejściach
Mam trzy lata, boję się Łodzi
Kasper Bajon, Fuerte
„Atlas wysp odległych” Judith Schalansky daje do wyboru całą masę mniejszych lub większych, bardziej przyjaznych, wysp.
Izabela Kosmala/Świerczyńska, Projekt rozwód
„Projekt rozwód” przeczołguje. Zarówno czytelnika, jak i autorkę
Krystian Nowak, Kebabistan. Rzecz o polskim daniu narodowym
Najpierw jest stacja centralna, ta ohydna jeszcze sprzed czasów remontu, ta co kapała i cała była w starym tłuszczu
Michał Jędryka, Ołowiane dzieci
Jedno nie zmienia się przez lata: władza nie lubi testów
Małgorzata Sidz, Kocie chrzciny
Finowie – to dla mnie prawdziwa sensacja – upajają się tangiem
Adam Robiński, Kiczery
Ciężko mi się lezie przez te góry
Karolina Kuszyk, Poniemieckie
rządy ostatnich lat tak pomieszały nam w głowach, że chcemy generalizować, ustalać jasne prawa i reguły historii. Wszyscy Niemcy są winni, wszyscy Polacy – niewinni.
Paweł Piotr Reszka, Płuczki
Zwyczajni Polacy-katolicy idą na Icki, żeby kopać żużel i przebierać rąbankę.
Ziemowit Szczerek, Via Carpatia
„Rodzeństwo” nawiązuje do hasła o Polaku i Węgrze, które autor rozjeżdża w „Via Carpatii”
Katarzyna Kobylarczyk, Strup
I nie mogę się od tego Ezechiela oderwać, bo już na pierwszych stronach autorka zamiast ofiar liczy pojedyncze kości, idące w tysiące i miliony.
Sylwia Siedlecka, Złote piachy
Najpierw nuciłem: Siedzę w Bułgarskim Centrum, Centrum …jozy, ale zaraz potem przerzuciłem się na inną melodię „Pidżamy Porno” i brzmiało to mniej więcej: ezoteryczny Płowdiw.
Lars Berge, Dobry wilk
„Dobry wilk” to reportaż o ułudzie.
Agnieszka Pajączkowska, Wędrowny zakład fotograficzny, Czarne 2019
Wysyłam ten fragment z małymi kotkami. Tym, do których najczęściej wysyłam: daje to ułudę wspólnej lektury. Co parę stron zdarzają się zdania nadzwyczajne, takie, nad którymi się zatrzymujesz, rozkoszując ich trafnością albo pięknem.
Nikki Meredith, Ludzkie potwory, Czarne 2019
Najpierw człowiek na Księżycu, potem festiwal lata miłości, a gdzieś w międzyczasie okrutne zabójstwo Sharon Tate.
Maciej Wasilewski, Niewidzialna ręka, Wielka Litera 2019
Dobre uczynki są piękne, bo dobre – tak chciałem w recenzji napisać.
Tomasz Kwaśniewski, W co wierzą Polacy?, Znak 2019
Kwaśniewski nie czytał Eliadego; pojawiający się w jego książce etnografowie, to zaś na poły szamani.
Frédéric Martel, Sodoma, Agora 2019
„Parę kroków dalej odkrywam coś zachwycającego – mebel z lustrami, rodzaj „psyche”, wielkiego przechylnego lustra pozwalającego oglądać się w całości. Gdybym otworzył wszystkie trzy skrzydła jednocześnie, zobaczyłbym się tak, jak kardynał widzi się co rano – otoczonego, oplecionego własnym obrazem.”
Agnieszka Pajączkowska, Aleksandra Zbroja, A co wyście myślały?, Wyd. Poznańskie 2019
Na Nizinie leży miasto. Zdarzyło się, że w nim zamieszkałem. Nie jest szczególnie ładne, może brzydkie też nie jest, ot, na świecie są dziesiątki podobnych. Co rano do miasta zmierzają wypchane autobusy i busiki, ciągną z innych części Niziny, zatrzymują się na ogromnym placu przed najwyższą w mieście wieżą.
Dionisios Sturis, Ewa Winnicka, Głosy, Czarne 2019
Kampanie reklamowe przekonują, że royal to coś więcej niż zwykły ziemniak. To doznanie.
Grzegorz Szymanik, Julia Wizowska, Długi taniec za kurtyną, Czarne 2019
– Czyli to nie my się spieraliśmy?
– A kto niby?
– Mój ojciec z twoim dziadkiem albo ich ojcowie w nas. Duchy siadają na karku i szepcą do ucha (s. 165)
Stephan Orth, Couchsurfing w Rosji, Wyd. UJ 2019
Nie ma nic bardziej mylnego niż podtytuł książki Ortha „W poszukiwaniu rosyjskiej duszy”. Tak, stanowczo lepiej brzmiałby tytuł „W 80 dni wzdłuż Rosji”, tylko co z tą duszą?
Karolina Bednarz, Kwiaty w pudełku. Japonia oczami kobiet, Czarne 2018
Dla czytelnika autorka jest tricksterem, osobą, która jako jedyna potrafi odczytać ciągi znaków, przetłumaczyć obcą kulturę na znajomy język.
Piotr Lipiński, Michał Matys, Niepowtarzalny urok likwidacji, Czarne 2018
Nie fotografowałem tła i teraz żałuję. Nigdzie nie mogę znaleźć Leclerca zaraz po otwarciu (1998), a tak by pasował do poniższej książki.
Magdalena Okraska, Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu, Trzecia strona 2018
„Ziemia jałowa” to nie jest bezstronny reportaż, to porządna, pisana z pasją, autentyczna, lewicowa literatura (i nawet jak się z autorką nie zgadzasz, to musisz przyznać, że jest przekonująca).
Agnieszka Rybak, Anna Smółka, Wieża Eiffla nad Piną, Czarne 2018
Na plaży ludzie flirtują. Stare panny melancholijnie wzdychają do studentów. Studenci grają w piłkę z młodemi mężatkami. Mężowie z boku obserwują ten cały „głupi sport” i są zazdrośni. A podtatusiali kawalerowie podglądają podlotki w ich czynnościach dyskretnego przebierania się w kostiumy kąpielowe.
Joanna Kuciel-Frydryszak, Służące do wszystkiego, Marginesy 2018
Próbuję znaleźć ilustrację do wpisu: prawdziwa rzadkość odnaleźć służącą.
Ilona Wiśniewska, Lud. Z grenlandzkiej wyspy, Czarne 2018
Smutek małych narodów na samotnych wyspach.
J. S. Margot, Mazel tow, Czarne 2018
(Dzielnica żydowska w Antwerpii, (c) Rovenko Photography)
Oriana Fallaci, Podróż po Ameryce, Świat Książki 2016
To, co można cenić u pisarki, u autorki reportaży jest niesamowicie irytujące.
Remigiusz Ryziński, Dziwniejsza historia, Czarne 2018
Dziwniejsza historia przeczy jednoznaczności dziejów.
Marta Madejska, Aleja Włókniarek, Czarne 2018
W krajobraz bocznic porośniętych komosą i opustoszałych ceglanych budowli wkradają się głosy.
Kamil Fejfer, Zawód, Czerwone i czarne 2017
Co łączy fotografowanych przez Salgado górników-mrówki (na zdjęciu powyżej) z bohaterkami i bohaterami „Zawodu”?
Karolina Sulej, Wszyscy jesteśmy dziwni, Instytut Reportażu 2018
Już nie chcę jechać do Coney Island.
Cezary Łazarewicz, Koronkowa robota, Czarne 2018
Wbrew „Faktowi”, wbrew faktom.
Justyna Kopińska, Z nienawiści do kobiet, Świat Książki 2018
Dlatego rozczarowanie. Poczynając od czcionki, której wielkość ma za zadanie ukryć szczupłość tomiku.
Olga Gitkiewicz, Nie hańbi, Dowody na Istnienie 2017
Brakuje na stronach tej książki przypomnienia, że rolę Żyrardowów przejęły dzisiaj fabryki Bangladeszu, które są na tyle od nas odległe, że udajemy, że ich nie ma.
Piotr Lipiński, Bierut. Kiedy partia była bogiem, Czarne 2017
(Pomnik Bieruta w Lublinie, odsłonięty w 1979 r.)
Barbara Seidler, Pamiętajcie, że byłem przeciw. Reportaże sądowe, Czarne 2017
Po co to, skoro codzienne szmatławce na pierwszej stronie już wydają wyrok, wiedząc lepiej?
Marcin Kącki, Poznań. Miasto grzechu, Czarne 2017
Do listy lektur: „Wiersze zebrane” Stanisława Barańczaka.
Ewa Winnicka, Był sobie chłopczyk, Czarne 2017
Czytam ją tak jakby to był opis niezwykłych rytuałów jakichś nieznanych plemion.
Margo Jefferson, Negroland. Zapiski z życia afroamerykańskich elit, WAB 2017
(Denise, siostra autorki, przegląda się w lustrze)
Ziemowit Szczerek, Międzymorze, Czarne 2017
Bez Zachodu nie ma dla nas zbawienia.
Jarosław Mikołajewski, Terremoto, Dowody na Istnienie 2017
Jesteśmy dziećmi Antygony, czy nie?
Remigiusz Ryziński, Foucault w Warszawie, Dowody na Istnienie 2017
(Michel Foucault w Uppsali, przed 1959)
Aleksandra Lipczak, Ludzie z Placu Słońca, Dowody na Istnienie 2017
Patrz jak to jest napisane! – chciałbym w takich wypadkach podzielić się swoją zazdrością.
Kamil Bałuk, Wszystkie dzieci Louisa, Dowody na istnienie 2017
Co robi marzenie? Tup, tup, tak robi rano. Chrap, chrap, tak robi wieczorem