Dziennik. Nagi tors Pabla P.

Pablo Picasso macha do mnie

Dziennik. Breitenbach, moja miłość

Radość soboty

Dziennik. Grzybnia

Ojej to jak mamy żyć?

Dziennik. Czwarta podróż do Portugalii (IV)

Kiedy wyjmiesz jeden z Oceanu i schowasz do kieszeni stanie się pospolity

Dziennik. Czwarta podróż do Portugalii (III)

Zbliża się koniec świata oznajmia Dziecko

Dziennik. Czwarta podróż do Portugalii (II)

Łopatkę do ciasta nazywamy salazarem, bo zgarnia wszystko

Dziennik. Nigdy nie będzie

Postanowiliśmy wyjechać. Chociaż na chwilę.

Dziennik. Kawałki sierpnia (2)

Kres czasów przecież nie jest odwołany a o kilka lat przełożony.

Dziennik. Kawałki sierpnia

Praca domowa: Czy Edgar Degas był szczęśliwy?

Dziennik. Dwa miasta

Udawanie, że twoje miasto jest miastem zupełnie innym jest miłą rozrywką czasu zarazy

Dziennik. Środek lata w Polsce

Wiosną siedzielibyśmy w zamknięciu, teraz udajemy

Dziennik. Tom II

Maciejka pachnie późno. Nie wytrwałem w postanowieniu nie pisać. Lipiec coraz krótszy. Drobne radości w mgnieniu oka

Dziennik. Di rider finirai pria dell’aurora!

gdyby nie zielone lampki oszaleć by można

Dziennik. Notatnik, którego nikt nie czyta

może to właśnie długo oczekiwana wizyta nas z przyszłości?

Dziennik. Szukanie dat

Śnieg na połoninach. Jacyś ludzie piją herbatę i śpiewają „Bóg się rodzi”.

Dziennik. Przegrana

Nic tak nie budzi do życia jak Mozart

Dziennik z kotlin (3)

Z rozmyślań nad szarlotką wynika, że po raz pierwszy jestem w górach jako dorosły

Dziennik z kotlin (2)

Obchodziły nas raczej epoki niż dziesięciolecia

Dziennik z kotlin (1)

Nikt nie chce czytać o bułeczkach bao i ulubionych obrazach.

Dziennik. Na rusztowaniach

Zamiast politycznych komentarzy jedno zdjęcie

Dziennik. Pięćdziesiąt litrów na metr

W ogródkach wśród ogórków rozpoznajemy Polskę.

Dziennik. O fotografowaniu chmur

Czemu czasami w ogóle nie mam ochoty fotografować chmur?

Grzegorz Gauden, Lwów – kres iluzji. Opowieść o pogromie listopadowym 1918

Co zostanie z rozważań Dmowskiego, Wasiutyńskiego, Kolbego, z odezw oeneru, jeśli nie ma Żydów. Nędzne popłuczyny, by nie rzec pomyje. O czym tu rozmawiać?

Dziennik. Najdłuższe dni

Wyżyna po południu jest przejrzyście piękna: pasy pól prowadzą prosto do nieba. Chłopcy od cesarzy śpią pośród maków. Chmiel niebożę lezie mozolnie na tyczki.

Dziennik. Niby po zarazie

I byliby z głodu pomarli, gdyby wieczorem nie zapukała sąsiadka i nie przyniosła łubianki czereśni.

Kroniki zarazy (39)

Od marca pierwszy raz wsiadłem do autobusu.

Kroniki zarazy (38)

Nareszcie można stąd uciec, byle ktoś nas wpuścił.

Kroniki zarazy (37)

Nie ma ważniejszego wniosku z tej zarazy.

Kroniki zarazy (36)

Ścieżki prowadzą donikąd. Słychać wierzbowe głosy. Przyszła rzeka i zabrała.

Radka Denemarková, Wady snu

Literatura – powiedzmy szczerze – przegrywa nie tylko w Czyśćcu, ale również w życiu.

Kroniki zarazy (35)

Czemu właściwie wychodzić? Co jest ciekawszego tam, czego nie ma tu. Pomijając chmury: chmury są ciekawsze, a wewnątrz mieszkania żadnej nie dostrzeżesz.

Kroniki zarazy (34)

Wpadłem na pomysł, że będę fotografował chmury. Takie są podobne do nas: parę ujęć i zmieniają kształty, a potem ich nie ma, a potem już nie możemy się nawet rozpoznać.

Pilch

Tym się różnił od innych pisarzy, że nie pojawiał się u mnie w kategorii „księgarnia”, tylko w dziale „dziennik”, ba nawet przewijał się we wpisach pod tytułem „sennik”.

Kroniki zarazy (33)

Dziecko i tak wytrzymało dłużej niż my. My już w piątym tygodniu chodziliśmy po ścianach powtarzając dość, ono dopiero w jedenastym

Kroniki zarazy (32)

Rano 229 nowych przypadków. Nieco później rząd informuje o tym, że to już koniec epidemii. Zdejmujemy maseczki, idziemy do kościoła, organizujemy wesela.