Dziennik. Po-lesie

ostatek tej cudownej krainy, która naszym przodkom-etnografom, zastępowała Zambezi

Dziennik. Niby-niby

Niby jedziemy, niby zostaliśmy. Do rozstrzygnięcia pozostaje, czy umyć podłogę.

Dziennik. Okolice pierwszej wiosennej pełni

Sroki przychodzą na okno sprawdzić, czy to dobre miejsce na gniazdo. Niedobre.

Kroniki zarazy drugiego roku (2)

postanowiłem napisać raczej Księgę Pocieszenia

Antyrekolekcje

Dzisiejszy Kościół jest jak kamień, który zasłania grób, kamień, zza którego nie widać Zmartwychwstania. Kamień, który należy odwalić

Fragmenty Jarosława na wiosnę (2)

Skąd Franz Marc? Pisze Jarosław 15 kwietnia 1964 roku z Taorminy: „autobus rozpędza olbrzymie stada krów i owiec pędzonych przez pastuszków (palce lizać!)”

Fragmenty Jarosława na wiosnę (1)

W kategorii tabu pisanie po książkach znajdowało się u mnie po zakazie kanibalizmu i kazirodztwa

Joan Didion, Dryfując do Betlejem

Zabawne: dzisiejsza odpowiedniczka Joan Didion pracowałaby dla telewizji Fox i jako zwolenniczka Donalda Trumpa pisałaby o ruchu Black Lives Matter.

Dziennik. Od zimy do wiosny (3)

Ten dzień miał wielu patronów. Aż dziwne, że nie napotkałem
ani wiosny, ani wróbli, ani szczęścia.

Dziennik. Miłość sikor

Wszystko w naszych życiach kruche. Ty krucha, my krusi, nasze miłości, nasze przyjaźnie, nasze kruche domy, nasze kruche dłonie.

Dziennik. Miłość wron

Ten portret u góry mógłby być moim portretem (oczywiście gdybym był młodszy) i nosić tytuł „Niebieskie światełko”

Dziennik. Zgubiona niedziela

Kolejne miesiące przypominają wielką plechę, która rozrasta się nieumiarkowanie, powtarzając co tydzień ten sam kalendarz.

Dziennik [nienazwany trzeci]

Wystarczyły trzy niezdalne dni i powtarzam teraz: nie znoszę ludzi.

Dziennik. Naleśniki, lazania, rosół

Całe życie pracowałem za szybko

Dziennik. Od zimy do wiosny (2)

PS. ONR jest organizacją faszystowską.

Dziennik. Siedemnaście stopni

Nieprzypadkowo krak wron nad głową.

Dziennik. Od zimy do wiosny

Trzask łamanych gałązek, zdziwienie, odbicie popołudniowego słońca. Nic uchwytnego, co by było.

Walter Benjamin, Podróże wyobraźni

Nigdy nie umiałem nazwać swojego ulubionego gatunku

Dziennik. W drugim roku zarazy

Dramat to jest dopiero czterdzieści jeden

Odyseja. 14 lutego

do miyu potrzebjuesz tamtego mozra i tamtgo nieba

Dziennik. Przysłówki

Martwa hala. Jedynie świeci się u Greka i w wołowinie obok. Od mrozu albo od braku dostać można stygmatów. Espresso jest tylko wspomnieniem cappuccino.

Ayfer Tunç, Historie z ojczyzny

„Niby zachodni, a w rzeczywistości konserwatywni. Niby miastowi, a w rzeczywistości małomiasteczkowi. A właściwie ani zachodni, ani konserwatywni, ani miastowi, ani małomiasteczkowi”