dziennik podróżny 8/22

własne miasto, które jest już cudze i obce

dziennik podróżny 7/22

Pierwszego dnia chyba umrę, a jeszcze nieopatrznie sprawdzam czeską mapę.

Kiedy A. poprosiła o americano na śniadanie, on podał cappuccino, uznając że inna kawa to zły wybór.

Dolina Orcii, powiem Wam, to jest ciężka praca z okiem i pamięcią.

O podglądaniu (w Poznaniu)

Miasta włoskie – mówi A. – dzielą się na te, w których jest sklep Benettona i te, w których go nie ma. Tylko te pierwsze są prawdziwymi miastami.

O drodze 73bis usłyszeliśmy już na śniadaniu. Jedziecie pod górę? – spytał właściciel, zięć najlepszego cukiernika z Urbino.

siedzę w przeszłości, grzebię w historii, wyciągam z niej srebrne rybki

pierwsi piastowie, dziesiąty wiek, polskość w pigułce

zupełnie beztrosko

Będziemy egzorcyzmować te same miejsca: hotel, restauracje, muzea

zrobię sobie tabliczkę nie lubię muzeów

Trzeba pozbyć się pamięci o niewinnych infantkach, pierwszych miłości, zapamiętanych obrazów, aby móc dalej, tu i teraz, żyć.

Wąskie uliczki Ravalu były kolejnym z labiryntów wzorowanych na tym jedynym, zamieszkałym przez pół-człowieka pół-byka

Czego miał być w końcu końcem ten Koniec?