Za konserwatywną rewolucję! – toast wzniesiony przez pułkownika Wendta przywodzi na myśl od razu te perły intelektualnej publicystyki sprzed jakichś piętnastu laty, kiedy prawicowi intelektualiści prześcigali się w wizjach konserwatywnej IV Rzeczypospolitej
Wystarczyły trzy niezdalne dni i powtarzam teraz: nie znoszę ludzi.
Całe życie pracowałem za szybko
Trzask łamanych gałązek, zdziwienie, odbicie popołudniowego słońca. Nic uchwytnego, co by było.
Bogowie się zmieniają, przychodzą, odchodzą. Jeden tylko kieszonkowy Dionizos taki sam, proponuje tu i teraz i napić się wina.
Moja syntaktyczna nędza
Język, który odlepił się od rzeczywistości, staje się parodią samego siebie.
Zobacz jakie ładne faworki. Ale one nie za szkłem. Zobacz jak zarazki skaczą po nich. To poprosimy coś zza szkła.
Maciejka pachnie późno. Nie wytrwałem w postanowieniu nie pisać. Lipiec coraz krótszy. Drobne radości w mgnieniu oka
I byliby z głodu pomarli, gdyby wieczorem nie zapukała sąsiadka i nie przyniosła łubianki czereśni.
Nareszcie można stąd uciec, byle ktoś nas wpuścił.
Czy jesteś szczęśliwy? – to w ogóle nie jest pytanie.
wszystko, co piękne kiedyś się kończy, grzeczność na co dzień – też
Pewnej październikowej niedzieli autor wstał o godzinie dodatkowej, kiedy słońce prosto w oczy i pojechał do lidla. Ach, te małe przyjemności. Nie musiał szukać drobnych, bo tam, gdzie zaparkował akurat ktoś porzucił wózek. A czekolady, czekolady moi drodzy, mają tam dwa razy większe niż zwykle.
– Jesteśmy stworzeni do wielkości – zaczął uznany profesor historii.
„Uważam, że orzeł z czekolady jest lepszy niż orzeł ze styropianu czy z żelbetonu. Dlaczego nie przeszkadza orzeł wydłubany w gipsie, a przeszkadza z czekolady?” (Bronisław Komorowski)
dźwięk wiatraka w urzędowym pokoju
W zeszłym miesiącu wypisałem sobie:
śnieżyce w Kefalonii,
powódź na Krecie,
morze wlewające się do Marzamemi,
deszcz ryb na Malcie,
upały w Anglii.
Zacznij żyć własnym życiem – napomina mnie ciągle A., choć chyba wie, że to nie starcza.
Opisy pogody przestają wystarczać – to jak chwyta mróz, a potem nadpływa odwilż, przemoczone buty: to zupełnie przyziemne.
O pustych oczach z portretów Modiglianiego przypomina mi w muzeum M. Odtąd przez cały tydzień czuję jak mnie śledzą.
Sześćdziesiąt dwa lata później okazuje się, że pewien Belg (nie ma Belgów) odmalował nastrój wieczora w Warszawie, tylko Księżyc starszy o kilka dni.
(Leonard Cohen, dedykacja w książce For Marianne / all my love / Leonard / Montreal / April 1966)
Zamiast opisywać dni, postanowiłem rysować mapy.
Czy kiedy głupiec komentuje mędrca, może to być mądre?
(Edward Hopper, rysunek dziewięcioletniego Edwarda na świadectwie z trzeciej klasy, 23.10.1891)
Odcięli mnie od codzienności: i tak nie chciałem wracać.
A co jeśli skończymy jak pan Franek, co wyjada kanapki na bankietach i ma wizytówkę emerytowany urzędnik?
Dni dyktand przypominały mały sąd ostateczny.
Każdy znaczek to może być jeden wyborca, pan wie, ile znaczków naklejamy na ślinę?
Niezaspokojona ciekawość ciał obcych.
Ten z lewej: młody, dorodny, pewny swego, stanął i zawołał po trzykroć: partia, partia, partia.
– Nie wypada płakać – powiedziała nad wyraz poważna pięciolatka w poczekalni, spoglądając z wyrzutem na Dziecko.
A państwo, właściwie co państwo tutaj robią?
Raz w tygodniu rozmawia z Bogiem, który pomaga mu na budowie.
Śniło mi się, że miałam alergię na orzechy, najadłam się i umarłam.
Prawdopodobnie nie było tego dnia.
Przypominał zgrzybiały pieniek.
Bardzo ważne, żeby w porę komuś się zwierzyć, opowiedzieć, gdzie żyłeś, o czym myślałeś, co się w twoim życiu działo, kogo straciłeś, kogo poznałeś. Jeśli to ci się nie uda, wszystko pójdzie na marne.
(Don McCullin, Stado prowadzone do rzeźni, ranek na Caledonian Road, Londyn, 1965)
Montujemy brygadę strzelców, czy znajdę dofinansowanie na broń i mundury?
Emil Nolde, Tancerki ze świecami, 1912
Naprawdę wszystko wygląda inaczej niż na pozór.
Chciałem pokazać Dziecku mgłę, ale zrezygnowałem, nie wiem jak pokazać coś tak niewyraźnego.
pan ekspert sugerował, żeby rozmawiać na temat: wkład Polaków w obronę świata.
Kolega z pokoju stwierdził, że Bóg je pokarał, bo pada.
Narcystyczny nar-katolicyzm prowadzi prosto do piekła.
patrzę w lustro pięć razy do roku, u fryzjerki
Dżordż na klatce nie zmókł
Wygrana przegranych. Karnawał głupców. Kraina do góry nogami.
