Charlesa Joshuy Chaplina akurat nie ma u Prousta, ale swym przesłodzonym, realistycznym, ba, rozerotyzowanym malarstwem wydaje się doskonale wpisywać w epokę.
Kategoria: KSIĘGARNIA
Katarzyna Michalczak, Klub snów, Cyranka 2019
tym, co zachwyca jest ta bliskość świata i język ową bliskość wyrażający.
Wiesław Kępiński, Upragniony syn Iwaszkiewiczów, Prószyński i S-ka 2019
z dzienników, listów i pisania jarosława odcyfrowuję pragnienia. od tych pragnień zaczyna się moja nim fascynacja. od tej pożądliwości życia, niewypowiadalnej, ukrytej pod zapiskami.
Katarzyna Włodyka De Simone, Teatr ciszy i inne włoskie pejzaże podróżne, Austeria 2017
Egzaltacja zawsze towarzyszy zapiskom podróżnym, moim nie moim, tutaj jest podobnie.
Tomasz Kwaśniewski, W co wierzą Polacy?, Znak 2019
Kwaśniewski nie czytał Eliadego; pojawiający się w jego książce etnografowie, to zaś na poły szamani.
Frédéric Martel, Sodoma, Agora 2019
„Parę kroków dalej odkrywam coś zachwycającego – mebel z lustrami, rodzaj „psyche”, wielkiego przechylnego lustra pozwalającego oglądać się w całości. Gdybym otworzył wszystkie trzy skrzydła jednocześnie, zobaczyłbym się tak, jak kardynał widzi się co rano – otoczonego, oplecionego własnym obrazem.”
Andrzej Friszke i in., Psychologia Okrągłego Stołu, Smak słowa 2019
Tamten Okrągły Stół, czarno-biały, oglądany przeze mnie w telewizji w styczniowe popołudnie stanowił anomalię.
Tomasz Żukowski, Wielki retusz,Wielka Litera 2018
(Plakat filmu „Naganiacz”, aut. Leszek Hołdanowicz, 1963, źródło: http://gapla.fn.org.pl) Może ty też tak uważasz? Przecież u nas było najwięcej sprawiedliwych … Więcej
Agnieszka Pajączkowska, Aleksandra Zbroja, A co wyście myślały?, Wyd. Poznańskie 2019
Na Nizinie leży miasto. Zdarzyło się, że w nim zamieszkałem. Nie jest szczególnie ładne, może brzydkie też nie jest, ot, na świecie są dziesiątki podobnych. Co rano do miasta zmierzają wypchane autobusy i busiki, ciągną z innych części Niziny, zatrzymują się na ogromnym placu przed najwyższą w mieście wieżą.
Miljenko Jergović, Bębny Nocy. Studium, Książkowe Klimaty 2019
Za to Sarajewo na pewno istnieje. Wiem, bo sprawdziłem i tęsknię za nim, i „Bębny nocy” tę tęsknotę wzmagają.
