*** (27 lipca 2019 r.)

(Edward Hartwig, ulica Grodzka, lata 80.
© Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”; © Ewa Hartwig-Fijałkowska)

Dzienniki późniejsze. O szczęściu i nieszczęściu

Usiłowałem znaleźć w swoich zdjęciach jakiś widoczek jako ilustrację. Nie ma. Fotografowałem wyłącznie ludzi.

Przedtem nie wymyśliłby bezsennej Brabancji.

Tego człowieka, bohatera, już dobrze znam.

W końcu w sierpniu, udaje mu się przytulić do cudzego, ciepłego swetra.

Impresja. Wschód słońca nad Wrotkowem, czyli inaczej widok z przystanku o 6.52.

– Pisałeś dzienniki, żeby je upublicznić?
– Tak, to miała być wielka literatura a ja miałem być sławny.

Ania pisze dzisiaj …

Holandia. …

Wydaje mi …

Jeśli chodzi o …

Na koniec ósmej …