Kroniki zarazy (12)

wieczór, wychodzi biegać, latarnie świecą, domy – co można powiedzieć o domach, miasto jest bezludne, tylko w myślach wciąż noszą ciała.

Kroniki zarazy (11)

Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień – zwykłem cytować Eliota na początek. Najgorszy miesiąc to marzec – mówi Dziecko.

Kroniki zarazy (9)

Dziś to my jesteśmy w łodzi. Bóg śpi

Kroniki zarazy (8)

Jak się nazywa klaustrofobia, jeśli zamknięty jesteś w państwie, a nie w windzie?

Mirosław Tryczyk, Drzazga. Kłamstwa silniejsze niż śmierć

studiując dziedzictwo myśli narodowej

Dziennik. Rozmowa w katedrze

Nadchodzi kres (zawiera praktyczne porady jak przetrwać w czasach ostatecznych)

Wiatr wschodni

Lej, który powstanie zamiast tego kraju, nadal będzie nazywany Polską. Zagraniczne delegacje stojąc na specjalnym podeście będą wrzucać kwiaty. Może ktoś z naszego losu wyciągnie morał, bo my już nie.

Dziennik. Czekanie na wybuch Betelgezy

Byliście już na szkoleniu ze spieniania?

Julia Boyd, Wakacje w Trzeciej Rzeszy

Złotą jesienią 1927 roku w Heidelbergu Jarosław ulega zachwytowi niemiecką poezją (uwielbia wówczas Stefana George’a), niemieckim średniowieczem (miasto nad Neckarem leży w kotlinie, wyobraźcie sobie ten poetycki krajobraz) oraz – może to jest zresztą kluczowe – niemieckim ciałem.

Dziennik. Kalendarz adwentowy

Gdybym był Neandertalczykiem, nie żyłbym od prawie dwóch lat

Paweł Piotr Reszka, Płuczki

Zwyczajni Polacy-katolicy idą na Icki, żeby kopać żużel i przebierać rąbankę.

Dziennik. Dużo brzydkich słów

wszystko, co piękne kiedyś się kończy, grzeczność na co dzień – też

Wacław Oszajca, Damian Jankowski, Innego cudu nie będzie

„Innego cudu nie będzie” powinni czytać ci, co się wahają – zostać czy trzasnąć odrzwiami, na których zbyt długo nie wisiały żadne tezy.

Dziennik znad chłodnego morza

Pod stopami mieli rozmokłe klonowe liście. Minął ich pusty autobus z Elbląga.

Ziemowit Szczerek, Via Carpatia

„Rodzeństwo” nawiązuje do hasła o Polaku i Węgrze, które autor rozjeżdża w „Via Carpatii”

Inne notatki

Pisanie w późnych latach trzydziestych własnego życia z potrzeby (kiedyś) stało się nękającym wewnętrznym przymusem. Z przymusu nie ma literatury, jest ciężkie składanie słów, równie nieprzyjemne, co czynności urzędowe.

Dziennik. Mitomani

– Jesteśmy stworzeni do wielkości – zaczął uznany profesor historii.

Bożena Aksamit, Piotr Głuchowski, Uzurpator, Agora 2019

To były czasy, kiedy tak nie wypadało. Wtedy jeszcze antysemickie brednie i twierdzenia o wielkiej Polsce katolickiej to był margines. Prałat Jankowski był w tym zakresie trendsetterem.

Cezary Łazarewicz, 1939. Wojna? Jaka wojna?, Czerwone i Czarne 2019

„Jedno, co pozostaje w nas (…) niezmienne, to nierealistyczne poczucie własnej pozycji w Europie i świecie. Przekonanie, że to my rozgrywamy Europę, a nie Europa nas, i że muszą się z nami liczyć”

Marcin Napiórkowski, Turbopatriotyzm, Czarne 2019

„Uważam, że orzeł z czekolady jest lepszy niż orzeł ze styropianu czy z żelbetonu. Dlaczego nie przeszkadza orzeł wydłubany w gipsie, a przeszkadza z czekolady?” (Bronisław Komorowski)

Zachować się jak trzeba

Spośród zniszczeń, których dokonały te czteroletnie narkatolickie rządy, to jest największe: zaszlachtowanie publicznej moralności, już i tak wątłej, etyki, na której starano się budować społeczeństwo.

W. Dziennik

Schodzę do podziemi. W metrze nie słychać godziny W. Pociąg zatrzymuje się na parę sekund w tunelu, wywołując jedynie zaniepokojenie awarią. Nikt nie wstaje. Siedemnasta w podziemiu, głębszym niż kanały, jest po prostu zwykłą godziną.

Jacek Dehnel, Ale z naszymi umarłymi, Wyd. Literackie 2019

Flannery O’Connor, Ocalisz życie, może swoje własne, W.A.B. 2019

W swoim pamiętniku Sally Mann zawarła sugestię, iż Południe Stanów Zjednoczonych pod względem stosunku do życia i śmierci przypomina nasze Południe.

Dziennik. Zapiski z katastroficznego czerwca

dźwięk wiatraka w urzędowym pokoju

Obrona Tischnera

To, że przed kimś trzeba bronić Tischnera w świecie Jędraszewskich i Rydzyków, to jakiś ponury żart Opatrzności.

Dziennik. Turbot

Zapis poranka: wróble, pięć uderzeń Panny Maryi, mewa, trzask śmieciarki, gruchot synogarlic.

Maciej Krzywosz, Cuda w Polsce Ludowej, IPN Białystok 2016

Babcia Zosia na cud przyszła piechotą z Parczewa. Więcej nie opowiadała, a może więcej nie słuchałem.

Łukasz Orbitowski, Kult, Świat książki 2019

Kazimierzowi Domańskiemu w Oławie objawia się Matka Boska i każe zmieniać kasety. I do Lichenia, i do Oławy ciągną maluchy, polonezy, napchane oczekującymi cudu sanosy.

Dziennik. Mapy pamięci

Proszę spojrzeć – mówi przewodnik w klaustrofobicznym pokoju, którego podłoga przywodzi na myśl ulubiony serial – mapy pamięci obejmują różne poziomy przeszłości, które przenikają się nawzajem.

Tylko nie mów nikomu

Ale nam się wydarzyło – zacytuję tutaj jedynego papieża, którego w Polsce wypada cytować. Kopniak od Ducha Świętego przyszedł przez jutuba.

Dziennik bez potrzeby

„Bo ja nie istnieję. Zamiast mnie istnieją tysiące moich odbić w lustrach. Z każdym człowiekiem, którego poznaję, rośnie populacja przypominających mnie manekinów. Gdzieś tam żyją, gdzieś tam się mnożą. Ja sam nie istnieję (Vladimir Nabokov, „Oko”).

Andrzej Friszke i in., Psychologia Okrągłego Stołu, Smak słowa 2019

Tamten Okrągły Stół, czarno-biały, oglądany przeze mnie w telewizji w styczniowe popołudnie stanowił anomalię.

Dziennik pomiędzy podróżami

To wszystko jest opowieścią, której nie potrafię zapisać. Ta wiosna, która się nie powtórzy. Plan sobót i niedziel, żeby powstrzymywać czas. Wymyślam słowa dużo później, dobieram je ostrożnie, żeby nie uciekła (ale kiedy je zapisuję: minęła).

Tomasz Żukowski, Wielki retusz,Wielka Litera 2018

(Plakat filmu „Naganiacz”, aut. Leszek Hołdanowicz, 1963, źródło: http://gapla.fn.org.pl) Może ty też tak uważasz? Przecież u nas było najwięcej sprawiedliwych … Więcej

Dziennik. To nie jest dziennik

Chciałbym z Tobą zaśpiewać Hosanna.
(Ale nie mogę, skoro należę do krukowatych.)

Kurt Vonnegut, Rzeźnia numer pięć, Zysk i S-ka 2018

Jasne jest to, że puszczenie z dymem Drezna było w pełni usprawiedliwioną koniecznością wojenną podobnie jak wymordowanie 79 mieszkańców (wliczając kobiety i dzieci) podlaskich wsi przez miejscowego watażkę (czyt. bohatera narodowego).

Pomniki

„Argument z papieża” działał: ucinał dyskusje o relacjach państwo-Kościół, o kościelnej hipokryzji

Dziennik pisany w lutym (odc. 2)

Zacznij żyć własnym życiem – napomina mnie ciągle A., choć chyba wie, że to nie starcza.

Dziennik. Ważne, że jest uroczo

Ważne, że jest uroczo. Wrony czyhają na mojego falafela. Wszystkie drogi prowadzą do nieznanego żołnierza. Polska, dzień kolejny stycznia.

Dziennik. Opisy pogody przestają wystarczać

Opisy pogody przestają wystarczać – to jak chwyta mróz, a potem nadpływa odwilż, przemoczone buty: to zupełnie przyziemne.

Timothy Snyder, O tyranii. Dwadzieścia lekcji z dwudziestego wieku, Znak 2017

Po niedzieli, trzynastego stycznia, lektura małej książeczki Snydera nabiera zupełnie nowych odcieni.

Mordechaj Canin, Przez ruiny i zgliszcza, Nisza 2018

Pamięć zbiorowa działa podobnie jak pamięć indywidualna. Nieprzyjemne, niepasujące do własnego obrazu siebie wspomnienia stara się wypchnąć albo zastąpić nowymi lukrowanymi wyobrażeniami, które powtarzana i rozwijane, zastępują to, co było niewygodne.