Dziennik październikowy drugi

ciągle brakuje mi słów

Dziennik wrześniowy trzeci – październikowy pierwszy

Chciałem być dobrym Niemcem, ale jestem jak inni

Artur Nowak, Stanisław Obirek, Gomora

Nie ma w tej książce niczego, pod czym bym się nie podpisał.

18. Millenium Doc Against Gravity

Kto patrzy w lustro?

Drugie przyjście. Sąd

teraz nie jesteśmy ludźmi

Drugie przyjście

jeśli nie jesteś człowiekiem

Dziennik wrześniowy drugi

Wszystkie Wielkie Polski kończą tak samo: na mostach, po których spieprzają czarne limuzyny smutnych członków.

Rafał Hetman, Izbica, Izbica

To jest ten Żyd. Weźcie go!

trzydzieści dwie

nasza granica jest święta – dodaje

Kacper Pobłocki, Chamstwo

„Fundamentem porządku folwarczno-patriarchalnego w Polszcze stał się z kolei mit o wrodzonej, nieuniknionej i oczywistej podrzędności kobiet”

Dziennik. Dom w sierpniu

Budzimy się wcześnie i rozdrapujemy stopy.

Ewa Winnicka, Greenpoint. Kroniki Małej Polski

nie byłem przygotowany na takie stężenie Polski

Dziennik. Nic nie piszę

Przywróć mi dżem truskawkowy, prosiłem niepolskiego Pana Boga. Chęć, zachwyt oddaj. A On nic, ni w ząb po polsku.

Dziennik. Piąta podróż do Portugalii (3)

Mam nadzieję, że nie będziesz mnie potrzebował – mówi zielona torebka wymiotka. Ale to samolot powrotny, on leci do Polski.

Dziennik. Piąta podróż do Portugalii (2)

Jakieś dzieci biegały pod wydmą. Były dalekie, jak ze starego filmu.

Dziennik. Kłamstwo

Po przedawkowaniu Polski

Dziennik. Wilanowska, Mirowska i inne

znam swoje miejsce

Dziennik. Początek czerwca

Tak się zaczęło lato

Sceny z życia mocarstwa. Projekt książeczki dla dzieci

mocarstwo wspiera wszelkie opozycje

Jakiś dziennik

Światło zwiało mnie

Dziennik. Nie pisz

Książki leżą. Wszystko leży. Ja też.

Dziennik. Orientalizm

Nizina polskości

Babylon Berlin (sezony 1-3)

Za konserwatywną rewolucję! – toast wzniesiony przez pułkownika Wendta przywodzi na myśl od razu te perły intelektualnej publicystyki sprzed jakichś piętnastu laty, kiedy prawicowi intelektualiści prześcigali się w wizjach konserwatywnej IV Rzeczypospolitej

Kroniki zarazy drugiego roku (5)

Cywilizacja życia to te osiemset trzy pogrzeby, cywilizacja śmierci to szczepionki ratujące życie.

Dziennik z upokorzonego państwa

Polska dzisiaj to jest wielka stadnina koni w Janowie

Dziennik. Niby-niby

Niby jedziemy, niby zostaliśmy. Do rozstrzygnięcia pozostaje, czy umyć podłogę.

Kroniki zarazy drugiego roku (3)

Pierwszy kwietnia: kolejna dawka szczepionki na polskość

Antyrekolekcje (tydzień drugi)

Jeśli miałbym opisać coś najbardziej niemoralnego to byłoby to zdjęcie. Jeśli miałbym przedstawić dowód na istnienie diabła – także ono.

Kroniki zarazy drugiego roku (2)

postanowiłem napisać raczej Księgę Pocieszenia

Fragmenty Jarosława na wiosnę (3)

Pośmiertny pojedynek wygrywa Jarosław

Kroniki zarazy drugiego roku (1)

Może koniec świata jest jak kret?

Dziennik. Miłość sikor

Wszystko w naszych życiach kruche. Ty krucha, my krusi, nasze miłości, nasze przyjaźnie, nasze kruche domy, nasze kruche dłonie.

Dziennik [nienazwany trzeci]

Wystarczyły trzy niezdalne dni i powtarzam teraz: nie znoszę ludzi.

Łukasz Kozak, Upiór. Historia naturalna

Jeśli książki można sobie wyobrazić jako matematyczne zbiory to „Upiór. Historia naturalna” jest częścią wspólną „Ludowej historii Polski” Leszczyńskiego oraz „Narodzin czyśćca” Le Goffa.

Lista sprawdzająca Umberto Eco

Ćwierć wieku później przyglądam się tej liście z coraz większym smutkiem i coraz mniejszą nadzieją.

Nawy upadłego kościoła

Zaraz zacznie się festiwal Zaszczuli świątobliwego kapłana. Nie liczą się przecież czyjeś zmarnowane życia, liczą się święte kapłańskie ręce. Model zachowań zresztą znamy z reakcji na poprzednie filmy.

Dziennik. Przysłówki

Martwa hala. Jedynie świeci się u Greka i w wołowinie obok. Od mrozu albo od braku dostać można stygmatów. Espresso jest tylko wspomnieniem cappuccino.

Ayfer Tunç, Historie z ojczyzny

„Niby zachodni, a w rzeczywistości konserwatywni. Niby miastowi, a w rzeczywistości małomiasteczkowi. A właściwie ani zachodni, ani konserwatywni, ani miastowi, ani małomiasteczkowi”

Życiński. Dziesięć lat później

Wydarzyło się to w czasach, w których wierzyłem w Kościół.

Dziennik [nienazwany]

Bogowie się zmieniają, przychodzą, odchodzą. Jeden tylko kieszonkowy Dionizos taki sam, proponuje tu i teraz i napić się wina.

Adam Leszczyński, Ludowa historia Polski

O tym, co Polakom udało się zapomnieć, i kto sprawiał, że zapomnieli, jest właśnie książka Leszczyńskiego.

Teologia ciała w praktyce

szczególną – obsesyjną – uwagę Kościół, w którym rządzą bezżenni mężczyźni, przywiązuje do ciała kobiet

Dziennik. Ciała martwe, ciała żywe

Czyli nie jesteśmy na Wschodzie, my oglądający słońce nad Bemowem, napisałem, zapominając, że na Zachodzie też nas nie ma. Śnieg wie najlepiej, że Nigdzie.