Łatwiej czytać jest „Dorosłych” mężczyznom
Tag: książki
Curzio Malaparte, Kaputt
czytaj posłowia we właściwym czasie
Jarosław Mikołajewski, Paweł Smoleński, Czerwony śnieg na Etnie
„pracować w oszołomieniu czy upojeniu zapachem, na granicy jawy i snu”
Haruki Murakami, Podziemie. Największy zamach w Tokio
„prawdziwi pechowcy umarli”
Katarzyna Michalczak, Mam na imię nie mam
Wyobrażam sobie takie potężne figury, coś jak totemy Kwakiutlów
Joan Didion, Dryfując do Betlejem
Zabawne: dzisiejsza odpowiedniczka Joan Didion pracowałaby dla telewizji Fox i jako zwolenniczka Donalda Trumpa pisałaby o ruchu Black Lives Matter.
Amanda Lee Koe, Ministerstwo moralnej paniki
Chodzi o miłość: poskręcaną, drżącą i nagą
Ewa Stusińska, Miła robótka. Polskie świerszczyki, harlekiny i porno z satelity
Wszystko było w nim kolorowe, szalone i pełne odzyskanej wolności. Takie wydawać mają się też lata dziewięćdziesiąte u Ewy Stusińskiej. Niestety nieodłącznie kojarzą mi się z seledynowymi garniturami.
Anna Dobrowolska, Zawodowe dziewczyny
głos bohaterek wydobywa się albo z milicyjnych protokołów albo ze współczesnym im prac naukowych
Aleksandra Łojek, Belfast. 99 ścian pokoju
Cicha dyktatura kółek historycznych. Dyktatura historii, której nie da się zagrzebać.
Elżbieta Łapczyńska, Bestiariusz nowohucki
„Bestiariusz nowohucki” to ostateczne pokonanie Miasta-Masy-Maszyny.
Łukasz Kozak, Upiór. Historia naturalna
Jeśli książki można sobie wyobrazić jako matematyczne zbiory to „Upiór. Historia naturalna” jest częścią wspólną „Ludowej historii Polski” Leszczyńskiego oraz „Narodzin czyśćca” Le Goffa.
Jacques Le Goff, Narodziny czyśćca
Spośród prawd wiary w polskiej pobożności ludowej ta o czyśćcu znajduje się na samym szczycie hierarchii
Walter Benjamin, Podróże wyobraźni
Nigdy nie umiałem nazwać swojego ulubionego gatunku
Ayfer Tunç, Historie z ojczyzny
„Niby zachodni, a w rzeczywistości konserwatywni. Niby miastowi, a w rzeczywistości małomiasteczkowi. A właściwie ani zachodni, ani konserwatywni, ani miastowi, ani małomiasteczkowi”
Leonardo Sciascia, Rada egipska
Vella, świadomy mechanizmów pamięci, wie, że można nią kupczyć i zmieniać na zawołanie
Pavol Rankov, Legenda o języku
Cytat z pieśni Kryla o kacie pojawia się gdzieś w połowie książki, ale potem już nie chce cię opuścić aż do ostatniej strony, aż do ostatniej literki.
Avril, Seaside
Avril rysuje świat pozbawiony nas
Adam Leszczyński, Ludowa historia Polski
O tym, co Polakom udało się zapomnieć, i kto sprawiał, że zapomnieli, jest właśnie książka Leszczyńskiego.
Jean-Claude Götting, Instants Volés
Fränzi porwana do Troi
Anna i Jarosław Iwaszkiewiczowie, Jerzy Lisowski, Listy 1947-1979
Czuły adresat i zachwyt – bez niego nie istniejesz
Remigiusz Grzela, Z kim tak ci będzie źle jak ze mną? Historia Kaliny Jędrusik i Stanisława Dygata
Czy kusił mnie nieco przykurzony pisarz, książę Warszawy? Czy może ikona seksapilu sprzed pięćdziesięciu laty?
Podsumowanie 2020. Księgarnia
W podstawówce kazali nam prowadzić „dzienniki lektury”. Tak do nich przywykłem, że po trzydziestu latach z okładem nie mogę przestać.
Dorota Kotas, Pustostany
chcieć zobaczyć świat wyobrażony na żywo
Agnieszka Jelonek, Koniec świata, umyj okna
Koniec świata – rzekłbym – jest trendy
Etgar Keret, Usterka na skraju galaktyki
Końcowe opowiadania nadal są smutniejsze
Michael Chabon, Związek Żydowskich Policjantów
„Cuda niczego nie dowodzą, proszę pana, chyba że ludziom, których wiarę można kupić za bezcen”
Tomasz Ponikło, Tischner. Nadzieja na miarę próby. Ostatnie słowa
Nie byłoby tego wybuchu, tych okrzyków pod kurią, gdyby w latach dziewięćdziesiątych kościół myślał bardziej po tischnerowsku, a mniej po rydzykowemu.
Katarzyna Karpowicz, Srebrzysta/ Mirosław Barwik, Księga Wychodzenia za dnia. Tajemnice egipskiej „Księgi Umarłych”
błękitne światło ach skupia w sobie całą nadzieję powrotu
Aleksander Landau, Ważni ludzie, ważne sprawy. Listy do Jarosława Iwaszkiewicza
Jedyne, w co trafnie zainwestował, to w tę przyjaźń.
Jorge Luis Borges, Alef
„Alef” jest encyklopedią sposobów maskowania się.
Jorge Luis Borges, Fikcje
Sztuka bowiem istnieje, jeśli dotyka. Podobnie literatura musi dotknąć czytającego.
Łukasz Mieszkowski, Największa. Pandemia hiszpanki u progu niepodległej Polski
Jak pachniało „Wesele” Wyspiańskiego i „Lalka” Prusa?
Krzysztof Bielawski, Zagłada cmentarzy żydowskich
minister Czarnek oznaczyłby ją pieczątką pedagogika wstydu i przeznaczył na stos książek do spalenia, o którym – jestem pewien – fantazjuje.
Geoffrey Parker, Globalny kryzys. Wojna, zmiany klimatyczne i katastrofa w XVII wieku
„Żyjemy jak zwierzęta, żywimy się korą i trawą. Nikt nie przypuszczał, że coś takiego mogłoby nas spotkać. Ludzie mówią, że Boga nie ma”
Ewa Winnicka, Dionisos Sturis, Władcy strachu
Jersey Way, w swej istocie mechanizm systemowego wypierania rzeczy niewygodnych i ukrywania sprawców
Jeff Guinn, Co się stało w Jonestown?
Zbiorowe samobójstwo w Jonestown należy do tej samej kategorii odległych historii, co zbrodnia Mansona
Wojciech Górecki, Bartosz Józefiak, Łódź. Miasto po przejściach
Mam trzy lata, boję się Łodzi
Kasper Bajon, Fuerte
„Atlas wysp odległych” Judith Schalansky daje do wyboru całą masę mniejszych lub większych, bardziej przyjaznych, wysp.
Franz Kafka, Prozy utajone
miłośnik wszelkich listów, form niedojrzałych, ineditów i dzieł rozproszonych
Ziemowit Szczerek, Cham z kulą w głowie
Tymczasem około trzech tysięcy kilometrów od Warszawy nie ma Polski i nikt tego braku specjalnie nie odczuwa.
Arto Paasilinna, Rok zająca
…nawet nie dostrzegali, jak bardzo są beznadziejni.
Raymond Queneau, Zazi w metrze
Zazi nam ucieka
Izabela Kosmala/Świerczyńska, Projekt rozwód
„Projekt rozwód” przeczołguje. Zarówno czytelnika, jak i autorkę
Krystian Nowak, Kebabistan. Rzecz o polskim daniu narodowym
Najpierw jest stacja centralna, ta ohydna jeszcze sprzed czasów remontu, ta co kapała i cała była w starym tłuszczu
Alice Lugen, Tragedia na Przełęczy Diatłowa. Historia bez końca
Coś niesamowitego mnie ominęło: mam tylko jedną książkę a internet huczy, bębni i szaleje
Michał Jędryka, Ołowiane dzieci
Jedno nie zmienia się przez lata: władza nie lubi testów
Maria Iwaszkiewicz, Portrety
Nie wiem czy kiedykolwiek użyłem określenia uroczy, jeśli chodzi o jakąś książkę
Patti Smith, Rok małpy
Kluczem do „Roku małpy” jest Alicja, która trafiła do Krainy Czarów.
Jerzy Pilch, Trzeci dziennik
Inne są dzienniki tych, co umarli od dzienników tych żywych. Tamte są już książkami zamkniętymi bez szczęśliwego zakończenia, w tych drugich jest jeszcze nadzieja, że akurat wydarzy się coś, co autorowi przysporzy nieśmiertelności. Dlaczego właściwie jemu?
