Nad „Zatrutym źródłem”

To Kościół, który ciska kamienie. W jego słowniku nie ma pokory ani miłosierdzia.

Dziennik. Nagi tors Pabla Picassa

Pablo Picasso macha do mnie

Dziennik. Przypisy do dziennika z Portugalii

Mozoliłem się przez tydzień

Wilhelm Reich, Psychologia mas wobec faszyzmu

Mentalność faszystowska jest mentalnością ujarzmionego, uzależnionego od autorytetu i jednocześnie buntowniczego „małego człowieka”

Dziennik. Niby po zarazie

I byliby z głodu pomarli, gdyby wieczorem nie zapukała sąsiadka i nie przyniosła łubianki czereśni.

Kroniki zarazy (32)

Rano 229 nowych przypadków. Nieco później rząd informuje o tym, że to już koniec epidemii. Zdejmujemy maseczki, idziemy do kościoła, organizujemy wesela.

Józef Majewski, Kanony śmierci

„obecność niewidzialnego można wywołać zjawiskiem fizycznym – dźwiękiem muzyki”

Kroniki zarazy (14)

Nigdy nie zużyliśmy jeszcze tyle masła.

Kroniki zarazy (9)

Dziś to my jesteśmy w łodzi. Bóg śpi

Kroniki zarazy (8)

Jak się nazywa klaustrofobia, jeśli zamknięty jesteś w państwie, a nie w windzie?

Dziennik. Rozmowa w katedrze

Nadchodzi kres (zawiera praktyczne porady jak przetrwać w czasach ostatecznych)

Dziennik mediolański (2)

Flora pozwala sobie robić zdjęcia, gdy tylko pan strażnik wzrok spuszcza z jej białego ciała.

Dziennik. Dekady

że lata czterdzieste, że płonie, że wojna, że nigdy taka miękkość i ciepło

Dwóch papieży

A German joke, it doesn’t have to be funny

Dziennik. Kalendarz adwentowy (dalej)

O niebie. Różowiło się nad Ogrodem. Szept rósł i stał się cichą rozmową dwóch wartowników od umarłego żołnierza. Nie było nikogo. W kawiarni dźwięk nalewanej kawy.

Paweł Piotr Reszka, Płuczki

Zwyczajni Polacy-katolicy idą na Icki, żeby kopać żużel i przebierać rąbankę.

Dziennik. Dużo brzydkich słów

wszystko, co piękne kiedyś się kończy, grzeczność na co dzień – też

Wacław Oszajca, Damian Jankowski, Innego cudu nie będzie

„Innego cudu nie będzie” powinni czytać ci, co się wahają – zostać czy trzasnąć odrzwiami, na których zbyt długo nie wisiały żadne tezy.

Dziennik. Dialogi o opatrzności

Jednym buduje dom, innych wydaje na śmierć, ta opatrzność, więc może lepiej – w każdym razie bezpieczniej dla Boga – uwierzyć w przypadek?

Bożena Aksamit, Piotr Głuchowski, Uzurpator, Agora 2019

To były czasy, kiedy tak nie wypadało. Wtedy jeszcze antysemickie brednie i twierdzenia o wielkiej Polsce katolickiej to był margines. Prałat Jankowski był w tym zakresie trendsetterem.

Marcel Proust, Śmierć katedr, Eperons-Ostrogi 2018

Doczekaliśmy śmierci katedr. Wbrew wizjom Prousta nie nastąpiła ona jednak z powodu przepisów prawnych: katolicyzm nie obumarł wraz z rozdziałem państwa i Kościoła.

Zachować się jak trzeba

Spośród zniszczeń, których dokonały te czteroletnie narkatolickie rządy, to jest największe: zaszlachtowanie publicznej moralności, już i tak wątłej, etyki, na której starano się budować społeczeństwo.

W. Dziennik

Schodzę do podziemi. W metrze nie słychać godziny W. Pociąg zatrzymuje się na parę sekund w tunelu, wywołując jedynie zaniepokojenie awarią. Nikt nie wstaje. Siedemnasta w podziemiu, głębszym niż kanały, jest po prostu zwykłą godziną.

Obrona Tischnera

To, że przed kimś trzeba bronić Tischnera w świecie Jędraszewskich i Rydzyków, to jakiś ponury żart Opatrzności.

Maciej Krzywosz, Cuda w Polsce Ludowej, IPN Białystok 2016

Babcia Zosia na cud przyszła piechotą z Parczewa. Więcej nie opowiadała, a może więcej nie słuchałem.

Łukasz Orbitowski, Kult, Świat książki 2019

Kazimierzowi Domańskiemu w Oławie objawia się Matka Boska i każe zmieniać kasety. I do Lichenia, i do Oławy ciągną maluchy, polonezy, napchane oczekującymi cudu sanosy.

Tylko nie mów nikomu

Ale nam się wydarzyło – zacytuję tutaj jedynego papieża, którego w Polsce wypada cytować. Kopniak od Ducha Świętego przyszedł przez jutuba.

Tomasz Kwaśniewski, W co wierzą Polacy?, Znak 2019

Kwaśniewski nie czytał Eliadego; pojawiający się w jego książce etnografowie, to zaś na poły szamani.

Dziennik bez potrzeby

„Bo ja nie istnieję. Zamiast mnie istnieją tysiące moich odbić w lustrach. Z każdym człowiekiem, którego poznaję, rośnie populacja przypominających mnie manekinów. Gdzieś tam żyją, gdzieś tam się mnożą. Ja sam nie istnieję (Vladimir Nabokov, „Oko”).

Frédéric Martel, Sodoma, Agora 2019

„Parę kroków dalej odkrywam coś zachwycającego – mebel z lustrami, rodzaj „psyche”, wielkiego przechylnego lustra pozwalającego oglądać się w całości. Gdybym otworzył wszystkie trzy skrzydła jednocześnie, zobaczyłbym się tak, jak kardynał widzi się co rano – otoczonego, oplecionego własnym obrazem.”

Dziennik wielkanocny

W Pobożnie wszyscy się modlą.
Samochody modlą się brruamen.
Koty się modlą. A psy się modlą? Też.
Helikoptery modlą się w Pobożnie. Śmigła składają do amen.
A tramwaje? Modliłyby się, ale ich w Pobożnie nie ma.
W Pobożnie wszyscy się modlą poważnie, nie tak jak my: nawet pieśni wielkanocne organista gra jako pogrzebowe.

Jeśli w Pobożnie dziecko jest niegrzeczne w kościele, następnej niedzieli jego krewni muszą dokonać auto da fé.