trzydzieści dwie

nasza granica jest święta – dodaje

Paweł Piotr Reszka, Białe płatki, złoty środek. Historie rodzinne

Nasza własna wina, czasem kosztująca kilogram cukru, czasem kołdrę z pierzem.

751

751 nieoznaczonych dziecięcych mogił versus pomnik papieża (tego jedynego papieża, wiecie) oblany czerwoną farbą,
weź wybieraj cywilizacja życia versus cywilizacja śmierci,
tylko która, ku..a, jest która, bo trudno się połapać

Piotr Augustyniak, Jezus Niechrystus

Kościół zaczyna być – nie tylko w moich oczach – świadectwem niepowodzenia misji Jezusa.

Kroniki zarazy drugiego roku (6)

Estetyka cudzego cierpienia

Dziennik. Zabiegi

Lekarz wyszedł zapalić

Kroniki zarazy drugiego roku (5)

Cywilizacja życia to te osiemset trzy pogrzeby, cywilizacja śmierci to szczepionki ratujące życie.

Dziennik. Niby-niby (2)

Betonowe rzeki płyną teraz przez step.

Kroniki zarazy drugiego roku (4)

Niebo według polskiego Kościoła niewiele różni się od piekła.

Kroniki zarazy drugiego roku (3)

Pierwszy kwietnia: kolejna dawka szczepionki na polskość

Antyrekolekcje (tydzień drugi)

Jeśli miałbym opisać coś najbardziej niemoralnego to byłoby to zdjęcie. Jeśli miałbym przedstawić dowód na istnienie diabła – także ono.

Kroniki zarazy drugiego roku (2)

postanowiłem napisać raczej Księgę Pocieszenia

Antyrekolekcje

Dzisiejszy Kościół jest jak kamień, który zasłania grób, kamień, zza którego nie widać Zmartwychwstania. Kamień, który należy odwalić

Jacques Le Goff, Narodziny czyśćca

Spośród prawd wiary w polskiej pobożności ludowej ta o czyśćcu znajduje się na samym szczycie hierarchii

Walter Benjamin, Podróże wyobraźni

Nigdy nie umiałem nazwać swojego ulubionego gatunku

Dziennik. W drugim roku zarazy

Dramat to jest dopiero czterdzieści jeden

Nawy upadłego kościoła

Zaraz zacznie się festiwal Zaszczuli świątobliwego kapłana. Nie liczą się przecież czyjeś zmarnowane życia, liczą się święte kapłańskie ręce. Model zachowań zresztą znamy z reakcji na poprzednie filmy.

Życiński. Dziesięć lat później

Wydarzyło się to w czasach, w których wierzyłem w Kościół.

Dziennik. Z kraju i ze świata

Niebieskie dni są najpiękniejsze

Teologia ciała w praktyce

szczególną – obsesyjną – uwagę Kościół, w którym rządzą bezżenni mężczyźni, przywiązuje do ciała kobiet

Dziennik. Ciała martwe, ciała żywe

Czyli nie jesteśmy na Wschodzie, my oglądający słońce nad Bemowem, napisałem, zapominając, że na Zachodzie też nas nie ma. Śnieg wie najlepiej, że Nigdzie.

Opowieści świąteczne z czasów zarazy

Tyle bliskości dał ten rok z daleka

Kroniki zarazy jesiennej (28)

Świąt nie ma. Nikt się nie rodzi. Mgła nadal.

Kroniki zarazy jesiennej (26)

U rzeźnika na krzyżu dobry pasterz

Pokusa

A kto nie ma pokus?

Tomasz Ponikło, Tischner. Nadzieja na miarę próby. Ostatnie słowa

Nie byłoby tego wybuchu, tych okrzyków pod kurią, gdyby w latach dziewięćdziesiątych kościół myślał bardziej po tischnerowsku, a mniej po rydzykowemu.

Jorge Luis Borges, Fikcje

Sztuka bowiem istnieje, jeśli dotyka. Podobnie literatura musi dotknąć czytającego.

Kroniki zarazy jesiennej (11)

Osiedle, które mijam, chwali się neonem na trawniku. Napis głosi POZYTYWNY i w tym sezonie jest bardzo ironiczny.

Kroniki zarazy jesiennej (10)

Bóg, honor, ojczyzna oznacza podbiec do kobiety od tyłu i ją uderzyć

Przesilenie

Więc całe państwo trzęsło się z powodu tego człowieka? Kim byli ci, którzy kłaniali mu się w pas?

Zgorszenie

Nie było zgorszenia przez lata pychy, chciwości, nieczystości, zazdrości, nieumiarkowania, gniewu, lenistwa. Zgorszenie jest wtedy, kiedy słychać wypier…ać!

Geoffrey Parker, Globalny kryzys. Wojna, zmiany klimatyczne i katastrofa w XVII wieku

„Żyjemy jak zwierzęta, żywimy się korą i trawą. Nikt nie przypuszczał, że coś takiego mogłoby nas spotkać. Ludzie mówią, że Boga nie ma”

Nad „Zatrutym źródłem”

To Kościół, który ciska kamienie. W jego słowniku nie ma pokory ani miłosierdzia.

Dziennik. Nagi tors Pabla Picassa

Pablo Picasso macha do mnie

Dziennik. Przypisy do dziennika z Portugalii

Mozoliłem się przez tydzień

Wilhelm Reich, Psychologia mas wobec faszyzmu

Mentalność faszystowska jest mentalnością ujarzmionego, uzależnionego od autorytetu i jednocześnie buntowniczego „małego człowieka”

Dziennik. Niby po zarazie

I byliby z głodu pomarli, gdyby wieczorem nie zapukała sąsiadka i nie przyniosła łubianki czereśni.

Kroniki zarazy (32)

Rano 229 nowych przypadków. Nieco później rząd informuje o tym, że to już koniec epidemii. Zdejmujemy maseczki, idziemy do kościoła, organizujemy wesela.

Józef Majewski, Kanony śmierci

„obecność niewidzialnego można wywołać zjawiskiem fizycznym – dźwiękiem muzyki”

Kroniki zarazy (14)

Nigdy nie zużyliśmy jeszcze tyle masła.

Kroniki zarazy (9)

Dziś to my jesteśmy w łodzi. Bóg śpi

Kroniki zarazy (8)

Jak się nazywa klaustrofobia, jeśli zamknięty jesteś w państwie, a nie w windzie?

Dziennik. Rozmowa w katedrze

Nadchodzi kres (zawiera praktyczne porady jak przetrwać w czasach ostatecznych)

Dziennik mediolański (2)

Flora pozwala sobie robić zdjęcia, gdy tylko pan strażnik wzrok spuszcza z jej białego ciała.

Dziennik. Dekady

że lata czterdzieste, że płonie, że wojna, że nigdy taka miękkość i ciepło

Dwóch papieży

A German joke, it doesn’t have to be funny

Dziennik. Kalendarz adwentowy (dalej)

O niebie. Różowiło się nad Ogrodem. Szept rósł i stał się cichą rozmową dwóch wartowników od umarłego żołnierza. Nie było nikogo. W kawiarni dźwięk nalewanej kawy.