Kroniki zarazy jesiennej drugiego roku (5)

Mamy tylko pojedyncze przypadki. Dokładnie pięćset siedemdziesiąt przypadków śmiertelnych. Dzisiaj.

Kroniki zarazy jesiennej drugiego roku (4)

Dręczy nas kolczasta kulka związków chemicznych

Kroniki zarazy jesiennej drugiego roku (3)

Wojna jest, choć jej nie ma.
Zarazy nie ma, choć jest.

Kroniki zarazy jesiennej drugiego roku (2)

Udawanie, że nic złego się nie dzieje.

Kroniki zarazy jesiennej drugiego roku

Na mapie Grecji najwyższa śmiertelność na świętej górze Athos.

18. Millenium Doc Against Gravity

Kto patrzy w lustro?

Dziennik. Początek czerwca

Tak się zaczęło lato

Dziennik. Maski opadają

Zdjęliśmy maski. Pod spodem, okazało się, była Polska. Miała twarz ministra edukacji, szybko nasunęliśmy z powrotem maski.

Kroniki zarazy drugiego roku (6)

Estetyka cudzego cierpienia

Dziennik. Orientalizm

Nizina polskości

Dziennik. Zabiegi

Lekarz wyszedł zapalić

Kroniki zarazy drugiego roku (5)

Cywilizacja życia to te osiemset trzy pogrzeby, cywilizacja śmierci to szczepionki ratujące życie.

Dziennik. Piątek, któryś kwietnia

W piątek (czy to czwartek?) umarł jeden książę i paręset Polaków

Kroniki zarazy drugiego roku (4)

Niebo według polskiego Kościoła niewiele różni się od piekła.

Kroniki zarazy drugiego roku (3)

Pierwszy kwietnia: kolejna dawka szczepionki na polskość

Kroniki zarazy drugiego roku (2)

postanowiłem napisać raczej Księgę Pocieszenia

Kroniki zarazy drugiego roku (1)

Może koniec świata jest jak kret?

Dziennik. Miłość sikor

Wszystko w naszych życiach kruche. Ty krucha, my krusi, nasze miłości, nasze przyjaźnie, nasze kruche domy, nasze kruche dłonie.

Dziennik. Miłość wron

Ten portret u góry mógłby być moim portretem (oczywiście gdybym był młodszy) i nosić tytuł „Niebieskie światełko”

Dziennik. Zgubiona niedziela

Kolejne miesiące przypominają wielką plechę, która rozrasta się nieumiarkowanie, powtarzając co tydzień ten sam kalendarz.

Dziennik [nienazwany trzeci]

Wystarczyły trzy niezdalne dni i powtarzam teraz: nie znoszę ludzi.

Dziennik. Naleśniki, lazania, rosół

Całe życie pracowałem za szybko

Dziennik. Od zimy do wiosny (2)

PS. ONR jest organizacją faszystowską.

Dziennik. Od zimy do wiosny

Trzask łamanych gałązek, zdziwienie, odbicie popołudniowego słońca. Nic uchwytnego, co by było.

Dziennik. W drugim roku zarazy

Dramat to jest dopiero czterdzieści jeden

Avril, Seaside

Avril rysuje świat pozbawiony nas

Dziennik. Ciała martwe, ciała żywe

Czyli nie jesteśmy na Wschodzie, my oglądający słońce nad Bemowem, napisałem, zapominając, że na Zachodzie też nas nie ma. Śnieg wie najlepiej, że Nigdzie.

Dziennik. Guzik i inne opowiastki

zachęta, aby myślą wniknąć we włókna mięśniowe uda

Dziennik. Odwilż

Pies wściekle ujadał. Napisane było zaraz wracam, ale w środku już zaraz wrócili.

Dziennik. Tydzień, w którym nie było Blue Monday

Niby dziennik przestał być kronikami zarazy, ale przecież wiadomo, że trwa jej drugi rok

Dziennik. Końcówka

Nie lubię tej końcówki doczepionej po świętach, nigdy nie wiem, po co ona komu

Opowieści świąteczne z czasów zarazy

Tyle bliskości dał ten rok z daleka

Kroniki zarazy jesiennej (28)

Świąt nie ma. Nikt się nie rodzi. Mgła nadal.

Kroniki zarazy jesiennej (27)

Od pewnego czasu, tydzień, dwa, ciągnie się za nami mgła

Kroniki zarazy jesiennej (23)

Moja syntaktyczna nędza

Kroniki zarazy jesiennej (22)

Do rocznicy kiedy ubezpieczony osiąga 100 lat w zakresie śmierć

Kroniki zarazy jesiennej (21)

Polska to jest wieczny listopad

Kroniki zarazy jesiennej (20)

Wolałbym już noc polarną od ciągłego zmierzchu,
w który zlewają się jeden za drugim dni późnego listopada.

Kroniki zarazy jesiennej (19)

moja koleżanka niespodziewanie została bohaterką

Kroniki zarazy jesiennej (18)

do końca byli karmieni propagandą i nie wiedzieli

Kroniki zarazy jesiennej (17)

rozszarpywały upadłe już państwo

Kroniki zarazy jesiennej (16)

Wyspa tonie. Rzygać się chce.

Kroniki zarazy jesiennej (14)

ludzie pchający w lidlu wózki są martwi

Kroniki zarazy jesiennej (13)

Nic nie jest powiedziane, wszystko jest w domyśle. O chłopcu, który gubi chleb, to jest o mnie. Zza rogu wygląda papież. Opadają liście.

Kroniki zarazy jesiennej (12)

Jest po północy w łóżku, kiedy przypominają mi się Włochy

Łukasz Mieszkowski, Największa. Pandemia hiszpanki u progu niepodległej Polski

Jak pachniało „Wesele” Wyspiańskiego i „Lalka” Prusa?

Kroniki zarazy jesiennej (11)

Osiedle, które mijam, chwali się neonem na trawniku. Napis głosi POZYTYWNY i w tym sezonie jest bardzo ironiczny.

Kroniki zarazy jesiennej (10)

Bóg, honor, ojczyzna oznacza podbiec do kobiety od tyłu i ją uderzyć

Geoffrey Parker, Globalny kryzys. Wojna, zmiany klimatyczne i katastrofa w XVII wieku

„Żyjemy jak zwierzęta, żywimy się korą i trawą. Nikt nie przypuszczał, że coś takiego mogłoby nas spotkać. Ludzie mówią, że Boga nie ma”

O cierpieniach dousznych wrażliwych Polaków

nadeszła fala masowych omdleń u osób, które usłyszały słowo na jot albo na wu