Za konserwatywną rewolucję! – toast wzniesiony przez pułkownika Wendta przywodzi na myśl od razu te perły intelektualnej publicystyki sprzed jakichś piętnastu laty, kiedy prawicowi intelektualiści prześcigali się w wizjach konserwatywnej IV Rzeczypospolitej
Decyduję się na Jeanne Mammen, sąsiadkę Marleny Dietrich z cmentarza w okolicach Korso Południowo-Zachodniego
(Max Liebermann, Córka artysty Käthe czytająca w fotelu, 1893/1895,
National Gallery of Art, Waszyngton D.C.)
Zdarzają się bowiem takie momenty w życiu, że aby samemu nie eksplodować, należy oglądać filmy, których producenci ostrzegają napisem seks, przemoc, wulgaryzmy.
Bardzo niewiele Berlina jest w tym dzienniku.
Atrakcja drugiej kategorii, przy której sprzedają parówki.
Ciągle czmycha za mur spotykać się ze wschodnimi literatami.
(Fragment jednego z nagrobków na cmentarzu Stubenrauchstraße w Berlinie)
Tego roku wszyscy płyną na Papuę.
Pana kawa nabiera kompleksowości, mówi barista w kawiarni, gdzie zamiast kawy sprzedają wyjątkowość.
Jakaś dziewczynka wręcza naszemu Dziecku flagę. Oboje nie mówią, co ułatwia porozumienie.
Dali mi taki piękny ołówek, że żal nie zapisywać.
<a …
Kwiat to jest jedynie kwiat, a w życiu jest najciekawsze życie.
Widać wszystkich grafomanów B. zmusza do epatowania hedonizmem.
W każdym razie szarawo było, gdy dotarliśmy do McDonalda na obrzeżach Innego.
Jak wracamy to jest już dwa tysiące piętnasty i z esbana na ubana przesiadamy się na dworcu zoo.
Ale i tak zapamiętam ten zachwyt nad pisuarem.
O czym myślałeś przez dwa lata? O sobie, o tobie, o wszystkim.
Mapy w umyśle niewiele mają wspólnego z mapami kartografów. Kolejności i hierarchie zdarzeń inaczej się układają. Nie wiem dokąd była ta podróż. To wyjaśni się później
Miasto tak fotogeniczne, że niekoniecznie trzeba używać więcej słów.
U-Bahn. Kunsthof. Niebo nad Berlinem (Savigny Platz). Bauhaus. U-Bahn. My Little Pony (kolekcja pewnego dziecka w pewnej kawiarni). U-Bahn. U-Bahn. U-Bahn.
Nad Wa. też chmury, ale brzydsze
stanowczo wolę „tam”
Grosssiedlung Siemensstadt / Grosssiedlung Britz / Gartenstadt Falkenberg / Wohnstadt Carl Legien / Weisse Stadt
pierwsi turyści zainteresowanymi światowym dziedzictwem
ile można opisywać?
Jest dwudziesta pierwsza. Wchodzimy. Frida Kahlo.
pyszne czereśnie, dla których smaku dałbym się zgermanizować, nawet jako wrześnieńskie dziecko
socjalistyczna erekcja
Całość zresztą bardzo ukierunkowana na niebo.
Co byś pokazał w jeden dzień w Berlinie? Jakieś skrawki, fragmenty, może napić się kawy?
Nie lubię Berlina cesarskiego, tego z katedrą, operą, muzeami. Pompatyczny i bezduszny. Lubię Berlin osiedlowy, prowincjonalny, kawowy.
Zatęskniłem za notesem podróżnym.
Królicze uszy z Berlina były inne, takie socjalistycznie szczęśliwe.
kraj wymarzonych kolejek elektrycznych
Z miasta, w którym metro dojeżdża na stację Wannsee
Ze wszystkich zakątków miasta najbardziej spodobał mi się bar szybkiej obsługi na jakimś przedmieściu.
Bezduszny
Kwiat między nimi
Perełki błyszczące w śniegu
