„Nadzieja nie jest zwykłym optymizmem. Nie jest to przekonanie, że coś dobrze wypadnie, ale pewność, że coś ma sens – bez względu na to, jak się skończy”

Baśń bliskowschodnia

Eksportowaliśmy demokrację w małych przeciwpiechotnych pudełeczkach.
Urywała kończyny. Taki koszt – mówiliśmy ze zrozumieniem.

O radykaliźmie

Nie wiem, co się stało ze światem, ale przeczuwam, że ma to związek z prędkością

O dwóch państwach

Dyskusja wokół klauzuli sumienia jest jednym z pierwszych konfliktów na wojnie, którą przyjdzie w Polsce stoczyć

Publicystyka (02/07/14)

to nie jest żart, to jest Polska

Robert Krasowski, Czas gniewu, Czerwone i Czarne 2014

Zatrzymując się przed bramką Kulczykowej autostrady, wymownym dowodzie kapitulacji państwa przed sprytem i znajomościami, przypominam sobie, co pisał Krasowski

Publicystyka. Bohaterowie mijającego tygodnia

Może choć on był cynikiem?

Dziennik. Rekonstrukcja, dramat metafizyczny

Rekonstrukcja zbliżała się nieubłaganie.

Publicystyka (18/07/13)

tysiąc siłowni, tysiąc teatrów, tysiąc linii metra

Robert Krasowski, Po południu. Upadek elit solidarnościowych po zdobyciu władzy, Czerwone i Czarne 2012

Kłopoty z tezami Krasowskiego nie zmieniają faktu, że książka jest świetna a styl autora – przyjazny wobec czytelnika

Mirosław K. jako typ idealny polskiego polityka

Miał dwie wątroby – stwierdziłby R.

Love is all we need

Płakał, gdy dowiedział się, co dzisiejsze gazety napisały w Polsce

Pałac Zimowy

Piszę do was z oblężonego pałacu. Nie wiem na jak długo jeszcze starczy nam zapasów. Wodę trzeba wymienić w dystrybutorze, bo się kończy. Tonera brakuje.

Anonim, Rozpaczające niewiasty, fragment video, 2011

Tyranie zawsze fotogeniczne

Rozmowa z C.

głaszcząc kota o spiczastych uszkach

Wschód jest czerwony

Są jednak na świecie ludzie, którzy nie przyjmują do wiadomości, że Polska leży między Niemcami a Rosją.

Ręka nie w nocniku (odc. 2)

Jak co miesiąc, dziesiątego, szedłem z flagą, nucąc Rotę, przez Krakowskie

Ulotka, którą włożyłem w książkę

Gdy na ulotce dostrzegam portret wręczającej. Przezornie chowam do książki. Patrzę, czy nie podejrzewa. Przykro tak przed deszczem wprost między petami.

Aleje Jerozolimskie, piątek wieczór

Zawsze przy nim myśl o wstydzie. Tak jak wtedy na dziedzińcu Justus Lipsius, kiedy uświadomiłem sobie, że to wicepremier mojego kraju.

P. Souza, Prezydent Obama podziwiający egzekucję Osamy bin Ladena, fot. cyfrowa, 2011

Na ekranie właśnie głowa została oddzielona od reszty korpusu tak realistycznie, że aż Hillary zrobiło się niedobrze. Natomiast pan Fotograf kazał przybrać pozy poważne, nie popadać w śmieszność.