dziennik 96/25

Nazywali to śniegiem

dziennik 81/25

Wspomnienie szkarlatyny

dziennik 79/25

Czy pola uprawne należą do rządu?

dziennik 78/25

Nie dręczyć pomidorów

dziennik 75/25

Jak zostać szują?

dziennik 72/24

o śmierci ryb

dziennik 54/24

– Co właściwie robimy? – pyta mnie ktoś, „kogo ja zamierzałem spytać o to samo”.

dziennik 48/24

Pamiętnik znaleziony w EZD

dziennik 15/24

Przestraszyłem się, bo jestem nagi

dziennik 14/24

Zupełnie anonimowy

dziennik 11/24

w pół drogi do kamienia

dziennik 10/24

Nareszcie ktoś sławny

dziennik 7/24

klopsiki na oddzielnych talerzykach

dziennik 2/24

Ludzie muszą grzeszyć

dziennik 66/23

Czy ktoś pamięta Pana Franka?

dziennik 60/23

teraz ono jest Mozartem

księgarnia 67/23

marny, smutny żigolo

dziennik 40/23

Space Oddity

dziennik 27/23

Oboje byli piękni, tańcząc na środku miasta

dziennik 70/22

Jesienią nie lubię ludzi. Wolę śledzie.

Piotr M. Majewski, Niech sobie nie myślą, że jesteśmy kolaborantami

Jesteśmy zwykłymi obserwatorami zła, gapiami niepodnoszącymi się z fotela na widok zdjęć dzieci owiniętych w termoizolacyjne folie i ładowanych przez ludzi w polskich mundurach do wojskowych ciężarówek.

Dziennik wrześniowy trzeci – październikowy pierwszy

Chciałem być dobrym Niemcem, ale jestem jak inni

Dziennik wrześniowy drugi

Wszystkie Wielkie Polski kończą tak samo: na mostach, po których spieprzają czarne limuzyny smutnych członków.

Babylon Berlin (sezony 1-3)

Za konserwatywną rewolucję! – toast wzniesiony przez pułkownika Wendta przywodzi na myśl od razu te perły intelektualnej publicystyki sprzed jakichś piętnastu laty, kiedy prawicowi intelektualiści prześcigali się w wizjach konserwatywnej IV Rzeczypospolitej

Dziennik [nienazwany trzeci]

Wystarczyły trzy niezdalne dni i powtarzam teraz: nie znoszę ludzi.

Dziennik. Naleśniki, lazania, rosół

Całe życie pracowałem za szybko

Dziennik. Od zimy do wiosny

Trzask łamanych gałązek, zdziwienie, odbicie popołudniowego słońca. Nic uchwytnego, co by było.

Dziennik [nienazwany]

Bogowie się zmieniają, przychodzą, odchodzą. Jeden tylko kieszonkowy Dionizos taki sam, proponuje tu i teraz i napić się wina.

Kroniki zarazy jesiennej (23)

Moja syntaktyczna nędza

Kroniki zarazy jesiennej (8)

Język, który odlepił się od rzeczywistości, staje się parodią samego siebie.

Kroniki zarazy jesiennej (7)

Zobacz jakie ładne faworki. Ale one nie za szkłem. Zobacz jak zarazki skaczą po nich. To poprosimy coś zza szkła.

Dziennik. Tom II

Maciejka pachnie późno. Nie wytrwałem w postanowieniu nie pisać. Lipiec coraz krótszy. Drobne radości w mgnieniu oka

Dziennik. Niby po zarazie

I byliby z głodu pomarli, gdyby wieczorem nie zapukała sąsiadka i nie przyniosła łubianki czereśni.

Kroniki zarazy (38)

Nareszcie można stąd uciec, byle ktoś nas wpuścił.

Dziennik. Gmatwaniny

Czy jesteś szczęśliwy? – to w ogóle nie jest pytanie.

Dziennik. Dużo brzydkich słów

wszystko, co piękne kiedyś się kończy, grzeczność na co dzień – też

Dziennik. Zmiana czasu na zimowy

Pewnej październikowej niedzieli autor wstał o godzinie dodatkowej, kiedy słońce prosto w oczy i pojechał do lidla. Ach, te małe przyjemności. Nie musiał szukać drobnych, bo tam, gdzie zaparkował akurat ktoś porzucił wózek. A czekolady, czekolady moi drodzy, mają tam dwa razy większe niż zwykle.

Dziennik. Mitomani

– Jesteśmy stworzeni do wielkości – zaczął uznany profesor historii.

Marcin Napiórkowski, Turbopatriotyzm, Czarne 2019

„Uważam, że orzeł z czekolady jest lepszy niż orzeł ze styropianu czy z żelbetonu. Dlaczego nie przeszkadza orzeł wydłubany w gipsie, a przeszkadza z czekolady?” (Bronisław Komorowski)