Kroniki zarazy (28)

Bzy przekwitają. Siedzimy w domu bez większego przekonania.

Kroniki zarazy (27)

bose dzieci palcami dotykają rzeki

Kroniki zarazy (26)

Znaki, których nie umiem odczytać: wrona rozdziobuje jaskółkę na parkingu.

Kroniki zarazy (25)

Płynęli w rzepaku po pagórkach

Kroniki zarazy (24)

Wróciliśmy do swojej radosnej niewiedzy o świecie

Kroniki zarazy (23)

Kiedy się już bardzo potłukł i zamilkł, okazało się, że jesteś tylko częścią telefonu, niczym więcej. Pobierz aplikację mediocrelife ze sklepu plej.

Kroniki zarazy (22)

Kiedy zjedliśmy naleśniki, powiedziałem: jedziemy.

Kroniki zarazy (21)

geografia daje większe możliwości niż to miejsce tutaj, na które jesteśmy chwilowo, mam nadzieję, skazani

Kroniki zarazy (20)

Potrzeba ludzi okazuje się być potrzebą najpilniejszą. Zaraz po niej jest potrzeba myślenia, na to jeszcze przyjdzie czas.

Kroniki zarazy (19)

Miasto zaczyna ożywać: na przykład cmentarze

Kroniki zarazy (18)

kraina odrobin

Kroniki zarazy (17)

Codzienność wydaje się podobna do tych ziemniaków: nic nadzwyczajnego

Kroniki zarazy (16)

Uczymy się rozpoznawać ludzi po oczach

Kroniki zarazy (15)

Następuje przemiana cywilizacji łacińskiej – dlatego piszemy – nie możemy ulec dekadencji – w matni cierpienia.

Kroniki zarazy (14)

Nigdy nie zużyliśmy jeszcze tyle masła.

Kroniki zarazy (13)

M. ma rację: wciąż mówimy o zarazie, wszystko nam się kojarzy. Nawet podróż to podróż do kresu nocy.

Kroniki zarazy (12)

wieczór, wychodzi biegać, latarnie świecą, domy – co można powiedzieć o domach, miasto jest bezludne, tylko w myślach wciąż noszą ciała.

Kroniki zarazy (11)

Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień – zwykłem cytować Eliota na początek. Najgorszy miesiąc to marzec – mówi Dziecko.

Kroniki zarazy (10)

jestem czarnoskórą dziewczynką, lecę do Hiszpanii

Kroniki zarazy (9)

Dziś to my jesteśmy w łodzi. Bóg śpi

Kroniki zarazy (8)

Jak się nazywa klaustrofobia, jeśli zamknięty jesteś w państwie, a nie w windzie?

Kroniki zarazy (7)

W taką niedzielę poszlibyśmy do kawiarni: cóż, nie ma ich.

Kroniki zarazy (6)

Pierwsze objawy szaleństwa u pracujących zdalnie.

Kroniki zarazy (5)

Jaki dziś dzień? – spytała A. Nie pamiętałem.

Kroniki zarazy (4)

Warto było jesienią smażyć dżemy a nie udawać literata

Kroniki zarazy (3)

Tej zimy Bergamo stało się Oranem. Kto lub co wybiera miasta na zatracenie? Myślę o funikularze i o diabelskim młynie, i o kawie przy katedrze, o salonie opasek do włosów, pizzy na grubym cieście i słodkościach z polenty.

Kroniki zarazy (2)

Nie zdołam się przyjrzeć i mówię do widzenia, jakby to było coś pewnego, że jeszcze tu wrócę.

Kroniki zarazy (1)

W naszym mieście pojawiają się nastroje apokaliptyczne.

Dziennik. Przeoczenia

Zaraz przeoczę siebie, że się urodziłem.

Dziennik. Opowieści pustego mieszkania

W naszym mieszkaniu mieszka wiewiórka – pisze babcia swoimi pięknymi literkami

Dziennik z podróży w czasie zarazy

Biała linia brzegu odcina się od morza i lasu. Gdzieś widziałem już Lokrum, z mojego hotelu. Wyspę Umarłych.

Dziennik. Koniec lutego, inwentaryzacja

Najpierw musi być papież. Potem bombonierki

Dziennik. Znikanie

W sobotę już go nie ma.

Dziennik. Rozmowa w katedrze

Nadchodzi kres (zawiera praktyczne porady jak przetrwać w czasach ostatecznych)

Dziennik. Gmatwaniny

Czy jesteś szczęśliwy? – to w ogóle nie jest pytanie.

Dziennik. Majonez Sylvii Plath

„na majonez żółtej oliwy z żółtym żółtkami i białego cukru z białymi białkami na bezy, żółtego masła na żółty krem budyniowy, i tak bez końca”

Dziennik. Na koniec stycznia

Wszystko mija i świat mija – podśpiewuje Dziecko jakby się z lubelskim pesymizmem urodziło.

Dziennik. Brak światła

Wtem rozumiem, że to od oka, od niego światło (jak u Kawafisa), jeśli spojrzysz rozjaśniają się twarze, pobłyskuje drzewo.

Dziennik. Czekanie na wybuch Betelgezy

Byliście już na szkoleniu ze spieniania?

Dziennik mediolański (3)

Zawsze w życiu piękno jest pojedyncze.

Dziennik mediolański (2)

Flora pozwala sobie robić zdjęcia, gdy tylko pan strażnik wzrok spuszcza z jej białego ciała.

Dziennik mediolański (1)

Wprawdzie nie napotkali dziewcząt podających sorbet, ale nęciły ich zapachem świetliste wnętrza perfumerii. Oczekiwały w sklepach gotyckie madonny i polinezyjskie bóstwa

Dziennik. Dekady

że lata czterdzieste, że płonie, że wojna, że nigdy taka miękkość i ciepło

Podsumowanie. Dziesięć lat w dziesięciu zdaniach

Jean-Étienne Liotard, Martwa natura: serwis herbaciany, ok. 1781-83

Dziennik z Bożego Narodzenia

Bóg kocha przedmieścia Radomia.

Dziennik. Kalendarz adwentowy (dalej)

O niebie. Różowiło się nad Ogrodem. Szept rósł i stał się cichą rozmową dwóch wartowników od umarłego żołnierza. Nie było nikogo. W kawiarni dźwięk nalewanej kawy.