Do Bukaresztu nie dojadę, chyba że opisze go jeszcze ktoś inny.

Zbyt często wydaje nam się w Polsce, że świat jest czarno-biały

Dobrą literaturę ratuje zwykle sposób narracji: czytamy coś sprzed dwóch wieków i nadal nam się podoba. „Obwodu głowy” niestety nie ratuje

Pełna synestezja, tekst pozwala zobaczyć, usłyszeć, powąchać.

To jest książka o niewyobrażalnym.

tom Szejnert to dzieło etnograficzne

o dzieciństwie w utopii

Budki telefoniczne na poczcie na ulicy Radości albo w metrze Służew. Wypracowania na papierze kancelaryjnym. Listy czekające w skrzynce. Trzydzieści sześć zdjęć do wykorzystania.

Całkiem na poważnie, „Cesarz Ameryki” stanowi dla mnie, obok „Jest taki piękny, słoneczny dzień” oraz „Wielkiej trwogi”, tom trylogii chłopsko – żydowskiej, pozwalając obejrzeć źródła resentymentów, które z takim okrucieństwem objawiły się w czasie drugiej wojny światowej.

Och, jakże naiwni wydają się ci polscy politycy, którzy jednomyślnie wepchnęli nas do Iraku, dając się nabrać na baśnie o zdrojach ropy wytryskującej prosto w Płock

Opisuje tak jak Linneusz opisywał swoje roślinki. Ten protekcjonalny ton jest irytujący

Coraz więcej wątpliwości, co do tego, że zło jest jedynie brakiem dobra jak twierdził Augustyn

Krzysztof Varga pozwolił mi zrozumieć, dlaczego w Egerze czułem się jak w domu, a A. narzekała, że krajobraz plaskaty, i tylko słoneczniki albo kukurydza.

Popisem umiejętności autorki jest sarkastyczny słowniczek na końcu

Niby pamiętam, ale ten wiek dwudziesty już tak strasznie uciekł.

Chłopiec z krową jest reportażem naiwnym (un reportage naïf). Chłopiec idzie i dziwi się światu, że ludzie są dobrzy i źli, że ten pan taki a ta pani owaka.

precyzyjnie opowiadające o dramacie

książka o losie urzędnika zatrudnionego w krańcowo trudnych warunkach

Orizio składa się z pasjonującej fabuły i męczącej narracji

Reportaże: do tej wiosny literatura faktu, od wiosny już tylko piękna