Przy fasadzie stoi tablica: wielkie białe litery na czarnym tle. WILGOĆ.
Tag: teatr
dziennik 20/23
O czym wlaściwie chcecie rozmawiać?
Taniec albatrosa, Teatr Współczesny
Jak mogłeś w 1981 głosować na Giscarda?
Wymiary śmierci, słowo/obraz/terytoria 2010
Jak można tworzyć tanatologię w wieku Auschwitz? Czy w ogóle badanie i zastanawianie się nad abstrakcyjną śmiercią w parę lat po masowej eksterminacji, śmierci naocznej i żywej, jest możliwe?
„Ja, Feuerbach”, Teatr Ateneum
nie ma reżysera, więc nie ma nawet kogo spytać: co grać i jak grać
„Koza, albo kim jest Sylwia?”, Teatr Polonia
Maria Seweryn na scenie tłukła szklanki i lamentowała, ryczała wprost, jakby nie wiedziała, czy ma pochować brata. A to farsa przecież była.
„Napis”, Teatr Współczesny
Od poważnych problemów mam kino
„Trzeba zabić starszą panią”, Och-Teatr
Tylko mi się nasunęło, tak jak się zwykle nasuwa mojej Babci, że ten Pokora to się bardzo postarzał
„Merylin Mongoł”, Teatr Ateneum
Trafiliśmy z datą prawie co do minuty. Rano deszcz meteorów nad Czelabińskiem, 2012 DA 14 miała spaść mniej więcej w czasie antraktu a „Merylin Mongoł” opowiada właśnie o oczekiwaniu na koniec świata na rosyjskiej prowincji.
„Księżyc i magnolie”, Teatr Współczesny
Śnieg nie padał. Bolały go policzki.
Płockie. Ordo Virtutum Hildegardy z Bingen w płockiej katedrze
na czym polega niebo
Autora bloga wieczór w teatrze w Lu.
Pierwszy raz z teatru Osterwy w Lu. wyszedłem z poczuciem, że chce on coś ważnego powiedzieć. Nie odtworzyć, nie przedstawić, ale włączyć się w dyskurs o Polsce.
Larum
Patataj na szpitalnych łóżkach, ciągłe patataj, narodowy obrzęd patataj.
Podróż do Włoch. Lorenzaccio
Kolejne przygotowania do zwiedzania Florencji
Nieumięjętność pisania recenzji teatralnych
Zaskoczenie, bo nie oczekiwałem zbyt wiele.
Politycy i pszczelarze
obycie kulturalne ograniczało się dotychczas do noszenia teczki za lokalnym posłem
Kandydat Jarosław i sztuka teatralna
Siedlce zasługują na teatr zawodowy
Autora bloga słabość do teatru z Poznania
To koszmarne łączenie słów „naród’ i „religia”
Autor bloga schodzi z afisza
Opisywanie spektaklu, który dzisiaj grany jest po raz ostatni jest tak bezcelowe, że aż nęcące
Autor bloga bierze udział w życiu teatralnym w Lu (30.01.2009)
Dodają za dużo didaskaliów – mruknął – ledwie da się rozpoznać czy słodkie, czy kwaśne.
Andrew Lloyd Weber z nugatem
triumf materii nad duchem (dosłownie i w przenośni) oraz formy nad treścią
Odrobina teatralnej doskonałości
Sztuka, która mogłaby być naprawdę bardzo interesująca i ważna, ale niestety nie była. A szkoda!
jednym słowem szkoda
Teatr: Fragmenty
Wciąż słyszę głosy. Wciąż się zastanawiam. Próbuję składać fragmenty zdań.
Teatr: Wampirologia narodowa
nasz los jest wspólny
Sobota. Stefcia.
Sam nie wiem dlaczego, ale marzyłem, żeby już wyjść
Poprzedniotygodniowy numer tygodnika teatralnego
banalny/wielki tekst, wielki/banalny spektakl
