(Kitagawa Utamaro, ilustracja do „Wierszy z poduszek”, 1788)
Tag: ja
Dziennik. To nie jest dziennik
Chciałbym z Tobą zaśpiewać Hosanna.
(Ale nie mogę, skoro należę do krukowatych.)
Miranda July, Pierwszy bandzior, Pauza 2018
(Brigitte Sire, Portret Mirandy July, źródło: pinterest.com)
Dziennik pisany w marcu (odc. 1)
W zeszłym miesiącu wypisałem sobie:
śnieżyce w Kefalonii,
powódź na Krecie,
morze wlewające się do Marzamemi,
deszcz ryb na Malcie,
upały w Anglii.
Dziennik pisany w lutym (odc. 3)
Snadź na początku wszyscy byli blogerami. Dopiero później jak w wieży Babel pomieszały się aplikacje i programy.
Dziennik pisany w lutym (odc. 2)
Zacznij żyć własnym życiem – napomina mnie ciągle A., choć chyba wie, że to nie starcza.
Dziennik pisany w lutym (odc. 1)
Siadam, obiecuję sobie, że napiszę coś ważnego. Oglądam obrazy i zdjęcia. Kładę się na obłokach.
Dziennik rzymski (cz. 2)
Skrzydła, zdaniem prerafaelitów, wyrastają w połowie łopatek parami: jedno większe, jedno nieco mniejsze poniżej (razem dwie pary).
Dziennik rzymski (cz. 1)
Hygea. Żadna Wenus z marmurowym tyłkiem, tylko Alicja albo Teresa Balthusa zrobiona w cienkiej tunice na bóstwo.
Dziennik. Zima w styczniu
Tej zimy czułość jest w aptekarskich dawkach. Podobnie jak śnieg, nie krzycz na mnie.
Dziennik. Opisy pogody przestają wystarczać
Opisy pogody przestają wystarczać – to jak chwyta mróz, a potem nadpływa odwilż, przemoczone buty: to zupełnie przyziemne.
Dziennik. Prószy
Pod kancelarią premiera wrona brata swego gołębia rozdziobuje na środku ulicy. Bardzo dobre miejsce, świetna metafora.
Dziennik. Mróz
Podjeżdżają na sygnale jazgoczący drwale.
Dziennik. Opady śniegu
Pierwszy śnieg zastaje nas w Łodzi, przechodzimy przez gwiazdę, która prowadzi na Piotrkowską. Pierwszy śnieg, miękki, kiedy jeszcze jest bezpański, zanim go weźmiemy w ręce, zanim go posolą i posypią piaskiem, zanim żółte koła narysują na nim psy. Pierwszy śnieg: o byciu szczęśliwym.
Dziennik. Zimno, bezchmurnie
Lądujemy na ciemnej stronie.
Dziennik. Intensywny deszcz
Wrony rozdziobują
szczęśliwego nowego roku
Dziennik pisany w grudniu (odc. 3)
Nie pisz tylko, jak to się kończy – ostrzega mnie A., która dobrze zna – tyle razy już jej opowiadałem – eskimoskie obrzędy według Maussa.
Dziennik pisany w grudniu (odc. 2)
Modigliani, Kirchner, Balthus, de Dienes, Weston, Sieff, a nawet Bogu ducha winny Bouguereau – co łączy ich i na dodatek konkubinę Amenhotepa III z kości słoniowej?
Dziennik pisany w grudniu (odc. 1)
Poznań jest schludny, choć za plecami hotelu na wąskim parkingu otwiera się widok na podwórza ulicy ku czci najlepszego ze świętych.
Dziennik pisany w listopadzie (odc. 4)
O pustych oczach z portretów Modiglianiego przypomina mi w muzeum M. Odtąd przez cały tydzień czuję jak mnie śledzą.
Dziennik pisany w listopadzie (odc. 3)
Człowiek zaczynał już mieć po uszy tych bohaterów. Prawdziwi bohaterowie byli martwi!
Dziennik pisany w listopadzie (odc. 2)
naleśniki o barwie twarożkowo-truskawkowej
Dziennik pisany w listopadzie (odc. 1)
Ta mgła nie ma nic wspólnego z Casparem Davidem Friedrichem. Nie ma nic pomiędzy. Nie ma nas. Nie ma Polski. Na latarni wrzeszczy wrona.
Dziennik pisany w październiku (odc. 3)
Dla uczczenia stulecia do muzeum najlepiej wybrać się do Łodzi.
Dziennik podróży do Włoch Północnych
Polentiny o smaku nad wyraz słodkim – pływają po szklanych krainach w mieście na górze, gdzie katedra, wieża i dwa tresowane od średniowiecza lwy.
Dziennik podróży do Bilbao
Lotnisko zapasowe znajduje się w kastylijskiej pustce.
Dziennik pisany w październiku (odc. 2)
Kurier nerwowo chodził dookoła swojej furgonetki.
Dziennik pisany w październiku (odc. 1)
Po wielu dniach mniej lub bardziej nieudanych, stanęliśmy pod drzewem, z którego spływało szczęście w kolorze złotym.
Dziennik pisany we wrześniu (odc. 4)
Nie pamiętał jeszcze tak fatalnego września.
Dziennik pisany we wrześniu (odc. 3)
Sześćdziesiąt dwa lata później okazuje się, że pewien Belg (nie ma Belgów) odmalował nastrój wieczora w Warszawie, tylko Księżyc starszy o kilka dni.
Dziennik pisany we wrześniu (odc. 2)
A potem pogłaskałem ją małym palcem i szepnąłem gryź mała, gryź.
Dziennik pisany we wrześniu (odc. 1)
Odkryłem w moim nowym telefonie również funkcję kategoryzowania życia. Opisując zdjęcia, aparat umieszcza je np. w kategorii „szczęście”.
Dziennik pisany w sierpniu (odc. 3)
(Vladimir Nabokov, Szczegółowy rysunek skrzydła/ Genitalia samca nieznanego gatunku z Labradoru)
Dziennik pisany w sierpniu (odc. 2)
(Leonard Cohen, dedykacja w książce For Marianne / all my love / Leonard / Montreal / April 1966)
Dziennik pisany w sierpniu (odc. 1)
Trzy lata później upał staje się nie do zniesienia. Topi w nas wszelkie uczucia, wszelkie potrzeby, choćby potrzebę czytania i pisania.
Dziennik pisany w lipcu (odc. 3)
Nie da się znaleźć nic bardziej nielubelskiego od ludzi, którzy tańczą w chmurach.
Dziennik pisany w lipcu (odc. 2)
Trzeci dzień jemy makaron. Prawie jak na Sycylii, tylko że pozbawieni bogów.
Dziennik pisany w lipcu (odc. 1)
Czułość do czasu, czułość do osób.
Dziennik z Londynu. Lipiec
Jedno jest pewne – tak jak teraz – lipiec różni się od lutego.
Dziennik pisany w czerwcu (odc. 3)
Spodziewałem się baletnic, spodziewałem się akrobatów, a tylko smutna kobieta sprzedaje poziomki.
Dziennik. Druga podróż do Portugalii, druga podróż do granic Starego Świata
Jak się masz?
Wszyscy się kochają.
Dziennik pisany w czerwcu (odc. 2)
Nici z zielonego wina.
Dziennik pisany w czerwcu (odc. 1)
W gruncie rzeczy tu jest smutek – piszę z przystanku Zana do M.
Andrzej Franaszek, Herbert. Biografia I. Niepokój, Znak 2018
Dogłębne rozczarowanie własnym życiem
Dziennik pisany w maju (odc. 3)
Czemu tu nie jeżdżą pociągi?
Już nie ma pociągów. Już nie ma fabryki. Jak tu.
Dziennik nadreński
W podręczniku do architektury parę rycin przedstawia nadreńskie miasto rozłożone na wzgórzach, jedno z przedmieść leży na drugim brzegu.
Dziennik pisany w maju (odc. 2)
Biodro, fragment muślinu, cień ramienia, przywidokom poświęcał niewiele czasu.
Dziennik pisany w maju (odc. 1)
Zamiast opisywać dni, postanowiłem rysować mapy.
Dziennik pisany w kwietniu (odc. 3)
Mapa lessów ciągnie się od Państwa Środka po cypel mojej Wyżyny.
Sztuka powieści. Wywiady z pisarzami z The Paris Review, Książkowe Klimaty 2016
Oswoiwszy się nieco z myślą, że nie zostanę powieściopisarzem, postanowiłem poczytać jak inni nimi się stali.
