Mieć cier-pli-wość pa-pie-ru: mantra urzędników

na niebie rozpościerał się szarawy kożuch.

Osiadam na fotelu: urzędnicza plecha.

koło schizofreniczne

dają rano kawę ewakuowanym, uchodźcom z urzędów, bo inaczej mokro i źle

chodziłem do tej szkoły i absolutnie nic z tego czasu nie pamiętam

Kiedy uwolnią się z firmowych koszul w kolorze latte, firmowych uśmiechów i podrygów, wychodzą drobnym kroczkiem prosto w zimę

Na szczęście prawdopodobnie nie doszło do niczego poważnego

Żujemy dziczyznę, wpatrując się w niebo

Istnieje tylko z lewego profilu, w tej chwili już wiem, że nigdy w życiu nie napotkam jej wzroku.

Prześladowała go od poranka pasta do butów

oni tak tym Krakowskim, prawie ubranym na zimę, biegną żonglując we trzech, jeden w czapce

– Proszę sztukę – powiedział niemiły kelner, podając w ciepłej bułce sztukę mięs

Nasza praca fatamorganiczna: złudzenia dokumentów, złudzenia mechanizmów, złudzenie pracy?

Czas Australii i czas strychu

Było miło – mówiłem, było miło – mówili.

Po korytarzach krążą orłosępy z celulozy

Rodzimy się i umieramy przy tym samym biurku

Tak wiele osiągam codziennie, że boję się już osiągnięć przyszłego tygodnia

Doszlifowuję zapisy, ale to tylko po to, żeby był ładniej martwy.