(Adolf Lazi, Porcelanowe nakrycie, 1930, źródło: tumblr.com)
Na to zdjęcie nie mogę przestać patrzeć, taki mnie nim ogarnął niezrozumiały zachwyt. Czysta, delikatna, chłodna biel, i to niezwykłe światło. Ta porcelana, przedziwne, kojarzy mi się, na nowo, z życiem. Bo dużo teraz jest światła i bieli, w tym co piszę, na przykład:
w porannym słońcu A. zbiera płatki jasnych lilii (05.07.2015).
1 Comment