Tegoroczne kazania pasyjne poświęcane są grzechowi chciwości. Dzisiejsze tak mną wstrząsnęło, że nawet pomyślałem o drzwiach. Całe szczęście, że było cytowane i dało się odnaleźć w postaci ks. Zielińskiego z czasopisma „Idziemy”, w dziale liturgia (sic!).
Cytujmy (a cytaty poniższe z prawowiernego katolika pomogą uczynić antyklerykała):
Trzeba jak najszybciej skończyć z kłamliwym mitem komunizmu, że państwo utrzymuje Kościół i cokolwiek mu daje. To raczej państwo jest na utrzymaniu Kościoła, a nie Kościół na utrzymaniu państwa. Bo Kościół to my wszyscy, owe ponad 90 procent mieszkańców naszego kraju, którzy płacimy na to państwo jedne z najwyższych podatków: raz od wszystkiego co zarobimy i drugi raz od wszystkiego co wydajemy. Na zdrowym ciele Kościoła (90 procent ludności) narosło jakieś pasożytnicze państwo (niekościelne), które wysysa z prawych chrześcijan i PIT, i VAT. Nieważne, że ksiądz wie, że z tych podatków to i drogi, i przedszkola, lepiej twierdzić, że je wykrada jakieś tajemnicze państwo.
Księża w Polsce jako jedyni na świecie płacą podatki od każdego człowieka zameldowanego na terenie ich parafii, niezależnie czy ów człowiek chodzi do kościoła, czy nie. Tak mnie to wstrząsnęło, że aż sprawdziłem w Monitorze Polskim. Proboszcz w parafii powyżej 20 tys. mieszkańców, płaci kwartalnie 1431 zł, wikary natomiast ceteris paribus 464 zł i faktycznie płaciłby znacznie mniej (288 zł), gdyby sprzedawał watę cukrową. (M.P. z 2011 r., nr 102, poz. 1028).
My jako ludzie Kościoła utrzymujemy to państwo, z jego nieprzyzwoicie rozbudowaną i ciągle rosnącą biurokracją, z jej wynagrodzeniami średnio o 10 proc. wyższymi niż w działach produkcyjnych i z niebotycznymi premiami dla urzędników. Nie mogę tego komentować jako nieprzyzwoicie rozbudowany i ciągle rosnący biurokrata, otrzymujący niebotyczną premię, ale czy to nie szczucie?
Gdy chodzi o pieniądze, można nawet o Panu Jezusie zapomnieć.
Dz Urz 