W drugim dziesięcioleciu XXI wieku, sąsiadem San Lorenzo stało się San Escobar.

(Artur Pastor, Portret rybaka, Nazaré, [1954-1957], z albumu „Mar Nosso”, źródło: https://fasciniodafotografia.wordpress.com)

Zabieram się do pisania o Mirandzie July jak pies do jeża. Co więcej, czeka na mnie jeszcze jeden tom jej autorstwa, zakupiony, gdy myślałem, że to trafiona proza.

Jedenastego lutego napisałem na ścianie fejsbuka jej wiersz i umieściłem to zdjęcie. Akurat była pięćdziesiąta szósta rocznica tego jak ułożyła głowę do snu w piekarniku.

W pewnych ustach mianowicie nawet prawda staje się kłamstwem, narzędziem oszustwa, a w rzeczy samej nie można ohydniej kłamać, niż posługując się prawdą.

Bohater „Fizyki smutku” odkrywa jednak, że wszystko co robi jest na próżno

Na moim biurko leży papier, na którym ktoś pozostawił swoje wymiociny: Lechowi Kaczyńskiemu przeszkadzali w jego dziele różni Kuroniowie.

NIE MA tak naprawdę powinno nazywać się JEST.

Wojna jest opowieścią o szczurach, błocie, stężałych zwłokach i okaleczonych ciałach

Coś, co było ważne, wstrząsające albo przejmujące dziesięć lat temu, dziś chowa się na półce taniej księgarni.

Wylądowaliśmy w Moskwie. Musiało się to zdarzyć na początku listopada.

Każdej jesieni przybywa anioł melancholii.

Autora bloga ciężko zresztą zgorszyć.

O „Rzeczach, których nie wyrzuciłem” powstało już tyle laudacji, recenzji i mów, że przez pół miesiąca nie zdołałem napisać o nich niczego więcej.

Po pierwsze: dużo czytać. Czytać to, co piszą inni, zrozumieć jak piszą.

Oto przed nami wolna adaptacja części drugiej „Dziadów”.

Heidegger stoi przy studni przy swojej górskiej, wiejskiej chatce. Sprawdzam na mapie gugla: tam za mgłą wcale nie ma uroczej doliny, garaże i domy wstępują na zbocze.

Jak pokazuje książka Nowickiego istnieją dwie wersje tego zdjęcia – przywołane w książce „oszukuje”: autor na drodze wiodącej przez pole bitwy poukładał kule armatnie

Nie lubię takiego stylu książek naukowych: gawęda czytana głosem Krystyny Czubównej.