chłonę piękno słów ES bo na dworze wiosna i cudownie jest powietrze jest

za nieznanym tęsknij ale nieznanego nie wyobrażaj sobie bo nigdy nie wyobrazisz sobie dlatego że wyobrażać sobie znaczy przypominać sobie nieznanego nigdy nie przypomnisz sobie bo nigdy w tobie nie powstało nigdy w tobie nie powstało bo ty nie powstałeś z tego ty jesteś poza tym ty jesteś czasem całkowicie tylko czasem a nieznane jest poza czasem poza tobą bądź sobą bądź czasem i uświadom sobie w całej pełni w całej próżni że nie ma w czasie czyli w tobie nic prócz starości prócz wspomnień i marzeń wtedy przyjdzie nowe młode nieporównane nieznane przyjdzie niechciane nieprzypadkowo a zarazem cudownie niespodzianie

(Źródło: spisane z „Mszy Wędrującego” w wykonaniu Anny Chodakowskiej, stąd temu fragmentowi „Oto” ES, zabrakło interpunkcji, ale i tak piękny)