Łapię się na tym, że znów piszę kodem. Czasem coś umyka, czasem – musi umknąć. To taka niskokosztowa forma literatury. Łatwiej czytać cudzy niźli własny dziennik.
Całe to pisanie to jest jak ziewać na piec albo sikać na Księżyc, uczy nas w niedzielne, miłe popołudnie starszy pan Piotr Bruegel.
Teraz włącza się chór: ptasi świergot z Ogrodu Krasińskich (22.02.2015).
Dz Urz 