Jarosław I., mąż Anny, pisze o przemijalności świata tego

(a wiersz ten umuzykalniony w uszach mi rozbrzmiewa
ukojenie niosąc.)

Takiej drugiej nocy
nie będziesz już miał.
Takiej łaski bogów
nie będziesz już miał.
Takiego nieba pełnego gwiazd
nie będziesz już miał.

Gwiazdy i planety
Stańcie na chwilę
Na tę jedną chwilę,
której powiem: trwaj!

Ale gwiazdy, planety
wirują w przestrzeni,
ale ciało przemija jak noc

Takiej drugiej chwili
nie będziesz już miał.