Kojiki czyli księga dawnych wydarzeń, tłum. Wiesław Kotański, PIW 2024
Wchodzę w lato czytając starojapońskie wersy (jeśli dobrze zrozumiałem wstęp i posłowie: zapisane chińskimi znakami).
Jest w tym wczesnym lecie stupor i poczucie klęski, zwielokrotnione instagramowymi światami, które są odległe. Istnienie innych wcale nie pociesza.
„Kojiki” oznacza ukojenie. Recytowany rytmicznie mit, który pozwala zapomnieć o wszystkim innym. Długie litanie jak mój ulubiony rodowód Jezusowy z początku Mateusza.
Z perspektywy Księgi japońskie mity nie różnią się znacząco od polinezyjskich. Mieszkańcy Ośmiu Wysp to po prostu Wyspiarze Północnego Pacyfiku.
Imiona nadajesz dopiero po śmierci. Na podsumowanie życia. Nie jest ważne, jak ktoś się nazywał. Naprawdę istotne jest to jak zostanie zapamiętany.
Dz Urz 